Benim de günden güne sayısı ve şiddeti artıyor... Eşim benden daha panik, onu sakinlestireyim, aman gerilmesin derken içimde yasamaya çalışıyorum ama yüzüme vuruyor acı istemsizce... Nefes alamıyorum çünkü...
Dün gece film izlerken oldu, pozisyonumu değiştirip, daha rahat nefes alabileceğim bir pozisyona geçtim, kocam bey hemen kalktı hastaneye gidelim kar yolları kapamadan diyor :D akşamüstü de babamla konuşuyordu, evet evet karda mahsur kalmadan size geleceğiz, bu hafta kalalım diye :D babam, eşimden daha panik... Ailemizin erkeklerinden bir tek abim soğuk kanlı gibi görünüyor şu an için :) hiç de güçlü değilim, canım yanıyor, parçalarım güçlüsün diyeni... Keşke erkekler de dogursaydi, o zaman halden anlarlardi...
Ah o kanamalar... O kadar riskli bir 9 ay geçirdim ki, ilk üç ay kanama, sonrası serklaj. Şöyle prensesler gibi bir gebeliğim olmadı, susleneyim gezeyim... Gece bir uyandım her yer kan, 11 haftalık falandik... Alez bile batmış öyle kanama... Eşim evde değildi, o hafta yalnızdım bir de evde... Oldu olanlar dedim. Sakin sakin doktoruma yazdim, sabah kontrole gittim ne var ne yok diye ama umudumu tamamen kaybetmiştim... Bir baktım pıtır pıtır elleri bacaklari çıkmış minigimin:)