Pcosluyum.
15 yumurta toplandı bunların 11 tanesi döllendi ve 7 tanesi 5. Güne kadar devam etti. Kaliteleri de iyiydi sadece iki tanesi orta yüksek kalite dedikleri seviyedeydi. Beni de dinlendirmek istediği için doktorum benim de hepsi donduruldu bizim istediğimiz doğrultusunda. Kasım ayında dondurduk. Sonraki ay zaten olmayacaktı 1 ay ara verelim dedi doktor. Aralık öyle geçti ocak ayında eşim eğitime gitti diye gidemedik. Şubatta malum deprem oldu ve psikolojik olarak iyi hissetmiyordum eşim Malatyalı olduğu için ailesi etkilendi depremden az da olsa. O arada da zaten diş tedavimi çıkarıyordum aradan. Neyse geldi çattı 23.03.2023e transfer tarihi belirledi doktorum. Güzelce gittim transfer için, odada iki yatak vardı benden önceki hanım transferden çıktı geldi yatağa uzandı ablasını çağırdı ablası geldi üzerini o giydirdi, ayakkabısını falan o bağladı. Yarım saat falan yattı yani kadın kendini hiç yormadı ablası tuvalete gitcen mi diye sordu çünkü idrara sıkışık giriliyo transfere. Tuvalete de gitmedi kadın. Sonra ben girdim transfer gerçekleşti o an çok heyecanlıydım. Sonra doktorum geldi elimi tuttu hocam bebeğim de bana böyle tutunur inşallah dedim. “İnşallah, Sen de ben de elimizden geleni yaptık, toğrağı ektik suyunu verdik onun yeşermesi Allah’a bağlı, stres yapma güzelce bekle yatak istirahati vermiyorum ama sen istersen dinlenerek geçirebilirsin” dedi. Çok duygusaldı. transferden çıktım inan beş dakika anca uzanmışımdır kalktım tuvalete de gittim çünkü çok sıkışıktım. Üstümü de giyindim eğildim ayakkabımı da bağladım. Yani aman bişey olmasın diye ekstra bişey yapmadım insanların söylediği ve benden önceki kadının yaptığı gibi. Çünkü biliyordum artık ben yapmam gerekeni yaptım olacaksa Allah ol derse olacaktı. Çıktım eşime sarıldım ağladım ramazanın da tam 1. Günüydü o gün. Eşim bir kaç gün sonra göreve gitti deprem bölgesine evde tek kaldım ben de tabi, öyle böyle yatarak arasa yürüyerek ve hiç tuttu mu diye düşünmeden günleri geçirdim ve sonunda test günü geldi. Ben artık negatifi görmeye o kadar alıştım ki o sabah yine negatif olur diye içimde garip bi duygu vardı.ayaklarım geri geri gide gide kan verdim. Eve geldim aynaya baktım dedim olmazsa zaten alıştık yat uyu elbet sonucu görürsün uyumuşum rüyamda e nabızda sonuç arıyorum telefon çaldı eşim, kan verdin mi diye soruyo. Dedim verdim dur bakayım. E nabıza girdim sonuç 405 başladım ağlamaya ve şimdi 13+5iz inşallah rabbim sağlıkla kucağıma almayı da nasip eder. İlk denememizdi. Daha öncesinde sayısız çatlatma iğnesi iki kere aşılama bir kere de çok sancılı bi rahim filmi tecrübem vardı. Rabbim isterse oluyor işte.. aynı gün transfer olduğum o diğer arkadaş ise 5. Haftada kaybetmiş bebeğini. Demem o ki stresli asla olma düşünmemeye çalış transfer sonrası yok yatmakmış yok tuvalete gitmemekmiş onlar hikaye.. Allahtan istemek ona güvenmek gerek.. inşallah siz de yavrunuza kavuşursunz bir an önce
649,106 soru
3,419,959 cevap
4,251,230 yorum
183,464 üye