Canım sanki şu an hissettiğim duyguları benim yerime sen dillendirmiş gibisin. Ben de 37. haftadayım, sıkıntıdayım, uyku tutmuyor, bir türlü rahat pozisyonda oturamıyorum bile. Kaygılarım var doğumla ilgili, bebekle ilgili. Hazır değilmişim gibi. Çevremdekilere hiç yansıtmıyorum, en yakınımdaki eşim bile farkında değil. Senin de söylediğin gibi, anlatsam "bu daha iyi günlerin" diyecekler, büyüttüğümü düşünecekler ya da sıkıntımı küçümseyecekler diye sorduklarında iyiyim diyorum. Zaten kimse gerçekten sıkıntımı paylaşmak için sormuyor, akıl vermek, kendini anlatmak için soruyor. Yalnız hissetmek, anlaşılmamak çok kötü