Lohusalik psikoljisi, Cok zormuşşş! Uzun yazdim ama Okuyandan da Allah razi olsun.

Question

Selam herkese. Doğum yapalı 28 gün oldu İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem kaldi 5 gun ve annem de 20 gun durdum sağolsunlar. Bebeğim de çok sevimli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği kaynanama  bırakıp bigun tek ciktim o uyuyunca ben de uyuyorum rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi çok özlüyorum

Evde sürekli salaş gezmek pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.

Eşim de az sevip cocugu disari cikiyo bebeğe karşı bana da manevi destek olamıyor  Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi ??

 Düşüncelerim ve hislerim ilk günkü kadar kötü değil o kriz durumları yok ama ağlamalar devam ediyor

Bir şeyler rayına oturuyor, artık daha iyi bakıyorum ve hatta en iyi ben bakıyorum hissi var. Eşim alınca bile sırtını ört, öyle tutma, sarsma gibi direktiflerim mevcut. Zor bir bebek mi sanırım hayır. Her bebek gibi ağlıyor, uzun uykuları yok .ama sorumsuz hayatımı bırakıp diken üstünde yaşamak hala zor benim için.  .

Eşim yardımcı mı hem evet hem hayır, bazı günler hiç bir şey yapmıyor, bazı günler fazla şey yapıyor. 7/24 bebek bakmadığı için zannederim, çok daha sabırlı ve sevecen. Zaten hep pozitif ve dobra o. Normalde ailenin güçlüsü benimdir ama bu sefer ciddi anlamda eşimle ayakta duruyorum. Tam yatiyoruz esime ihtiyacim var ortasında oğlumuz ağlayınca ben de başlıyorum ağlamaya Eşimde kalkip bebehi salliyo daha çok eğleneceğimiz günler gelecek, bu bir süreç sabret diyip duruyorr. Bense hep bir telaş halindeyim.  kendi haline bırakmayıp sürekli konuşayım ki çabuk konuşsun, yok zeka kartları yok kitap okumalar. Çocuk daha 3 aylık bile değil. Geriliyor ve yoruluyorum. Günlük bir yorgunluk değil bu zihnim yorgun, bütün anneler böyle mi?  İstersem 1 aylık bir tatile çıkayım anladım ki sorun günlük dinlenmelerde değil sorumluluk hissinde. Yapamayacaklarımda aklım hala ve nasıl yetiştirim şimdi çocuk sebebiyle yapamayacaklarım neden bana fazla geliyor?

Evet daha bi alıştım, sevmeye başladım ama o büyük aşk yok. Anladım ki sevgi dedikleri şey de emekten kaynaklı. Şimdi ilk günleri düşunüyorum, müthiş emzirme cabasi ve emmek istememesi o kadar  uğraşmıştım, çok ağlamış ve acı çekmiştim. Şimdi onlar geçti daha 1 ay olmasına rağmen unuttum bile Bugünler de böyle geçecek mi gerçekten? Geri dönüp baktığımda vay be ne günler atlatmışım der miyim ?

Answer 1

allah buyuktur canim annelige alismak zor evet zor bi surec ama herseye deger minicik elleri cennet kokan teni var duusnsene senin yerinde olmak isteyen milyonlarca kadin var sukir et annelige layik gormus seni mevlam ama sabretmelisin bebeginin sana senin sevgine ihtiyaci var o sana muhtac al kucagina kokla rabbim cenneti ayaklarinin altina bahsetmis bundan guzel bir duygu olamaz lohusalik donemindesin gecicek 40 gun bosa dememisler vak sabirli ol sevgiyle yaklas sukur et rabbim saglikli bir evlat vermis sana karamsar olma suna inan ona senden baska kimse iyi bakamaz senin verecegin sevgiyi kimse veremez evlat bu baska biseye benzemez tadi baskadir anlaticak kelime yok biz anne olunca annelerimizi dha iyi anliyoruz kolay bi is yoktur ama annelik te zor oldgu kadar kutsalda dunyadaki en guzel emanet cennet kokulu yavrularimiz birazdha sabirli ol bak hersey dhada guzel olucak aglama hic hep gul mutlu ol ve sunuda unitma SEN COK IYI BIR ANNESIN ve hep bole olucaksin canim karamsar olma sabirli ol sevgili ol sadece bebegini al kucagina kokla doyasiya bak hersey senin icin dhada guzel keyifli olucak canim rabbim evladini sana bagislasin senide evladina

Answer 2

Benimde ilk gebeligim şimdiden bebeğimi kıskanıyorum herkes kucağına alacak öpecekler diye endişeleniyorum sabırsızlıkla bekliyorum ama elbetteki herkes bi bocalama dönemi geçirir diye düşünüyorum bu günler geçer yarım saat ayrı kalamayacaginiz günler gelir inşaALLAH üzülmeyin 

Answer 3

Lohusalık sendromu da olabilir ama anlattığına göre çok şiddetli değil bebeğini seviyor ona merhamet duyuyosun ama henüz aşk yok diyosun inan bana ben doğduğu andan itibaren bebeğime aşkların sevgilerin duyulabilecek tüm hislerin en kuvvetlisini hissettim sende hissedersin elbet ama lohusalik sendromun geçince çok daha kuvvetlenir, Allah korusun bebeğini reddeden istemeyen uzun bir süre ısınamayalnar bile olabiliyor, bu yüzden dedim senin sendrom çok ağır değil diye. Umarım en kısa zamanda daha çok toparlarsin

Answer 4

Canım benım öyle guzel yansıtmışinkı duygularını emınım bütün anneler senın yaşadıklarını yaşamiştır 3.cocugum oldu daha 4 aylık ılk dogdugunda nefes alamuyordum şimdi bır tık daha alıyorum inşallah büyüdükçe düzelcek sen yıne eşine sarılkı sana o derece yardım edıyor tesellısı yeter emın ol gülüm evladın sana gülümsedıkce yorgunlugun geçecek ama şu bır gercekkkı eşinle eskısı gıbı rahat olamıycaksın ben de bundan şikayetcıyım yanı bız kadınlar kız olarak dogum sonra eş sonra anne oluyoruz anne olunca hayat normalden degısıyor kendını degıl evladını düşünüyorsun sabır lazım sabrımız daım olsun hayırlı akşamlar.

Answer 5

Böyle düşünme canım benimde 2.5 yaşında ve 6 aylık çocuğum var evet zorluguda var ama bence anne olmak çok güzel en guzelini soyluyum sana onlar hayatta başıma gelen en guzel şey iyiki varlar inşaallah sende zor zamanları atlatirsin o daha çok küçük annesi sana ihtiyacı var gözlerinin içine bakmaları yetiyor zaten herşeyi boşver bu anların tadını çıkar senin teninin bile ona degmesi onu ne kadar ayakta tutuyor biliyor musun  zorluklara rağmen hiç büyümesin hep çocuk kalsınlar onların en guzel anları çocukluk büyüyünce acilarida büyüyor insanın 

Answer 6

Canim benim.. 

Dogum yapmadim ama az cok anliyorum seni cunku cok yakınim dogum yapti , kimseye belli etmedim ama kimseyi gormek istemiyodum konusmak istemiyodum bebegime bakip hani o buyuk ask dogurmakla hatami yaptim dedim hep kendime dedi ilk baslarda anlamamis oda senin gibi ama zamanla oturmus her sey gun gectikce sevgim artti diyo hic bisey eskisi gibi olmicak dusuncesi varmis onda da hep.. Tavsiyem disari cikin hep birlikte zaman gecirin . Biraz zaman gecsin cok daha alisicaksin hatta baglanicaksin fazlasiyla inan sen annesin onun icin nelere katlandin kim bilir insan sevmedigine yaparmi bunu sadece lohusaliktan kaynakli bu gecicek coook guzel zamanlariniz olucak insallah :))

Answer 7

Öncelikle hayırlı olsun canım.Ama annelik çok büyük sorumluluk bunu bilerek sindirerek çocuk istemek gerek.Beni annem 9 aylıkken terketmiş.Evleneli 4 yıl oldu yeni yaptım bebeğimi cesaret edemedim.Maddi manevi herşeyimle yetmek istedim.Çok zorlandım lohusalık vs ama şuan 3 aylık olmak üzere konuşuyorum agularla cevap veriyor gülüyor herşeyi unutuyorum iyi ki doğurmuşum diyorum.Sabret Dua et her güzelliğin bir zorluğu vardır.2 yıl sonra rahat edicez.Onların varlığı herşeye bedel..

Answer 8

Uç aşağı beş yukarı bir çok lohusa kadının yaşadığı duygulara tercüman olmuşsun. Kimi çok çabuk geçiriyo bu süreci kimi daha uzun atlatıyor. Ama şunu söyleyebilirim ki zaman zaman şimdiki hali e göre sorumsuzluğun dibine vurduğun günler hayal meyal aklına gelse tatlı anılar gibi anımsasan da bir süre sonra ömrümü hep anne olarak yaşamışsın gibi alışıyorsun. Sorumlulukların zaman zaman hep ağır gelecek elbette ama bir yük gibi hissetmeyeceksin hayatının olağan bir parçası olacak. Şuan için zaman zaman küçük molalar vermek yine iyi gelecektir kendine zaman ayırmak. O büyüdükçe verebileceğin molaların süresi artacak bağınız kuvvetlenecek beraber eğlenerek yapacağınız şeyler artacak ve çok daha iyi hissedeceksi eminim 

Answer 9

Hic yorulmadan okudum yazini canim..benim de 6 yasinda oglum var ve simdi hamileyim..lohusalik.donemim cok.zor gecti senin.dusundugunden kat kat fazlasini dusundum alisamadim.bebegime sahiplenemedim..bazi arkadaslar nasil.ask yok yazmislar ama o psikoloji senin elinde ddgil bir de esinle.once cok guzel vakitler geciriyosun bebekle herseyin tum duzenin degisiyor..anliyorum seni ben de yasadim psikyatrik tedavi aldim o surecte canim..sen de gidebilirsin terapi alabilirsin.. 

Simdi cocugum 6 yasinda tabiki bekar hayati gibi degil hayatin ama anne olmak kolay degil buyudukce rahatliyorsun beden yorgunlugun kalmiyor sadece zihinsel yorgunluklar kaliyor..

 Bol bol dua oku cevsen falan dinle kiran rahatlatiyor insani bi nevi ve sansli oldugunu unjtma rabbim sana minik bi evalt vermis bakima muhtac ve hayati boyunca onunla olacaksin...saglikli gunleriniz olsun

Answer 10

bu şekilde olmaktan o kadar korkuyorum ki daha yeni hamileyim ama bazen ağlama krizleri geçiriyorum kimseye anlatamıyorum 21 yaşındayım  6 aylik evkiyim sanki erkenmiş gibi geliyor o kadar rahatım ki eşimle geçirdiğim vakitler çok güzel uyku çok güzel kendime bakabiliyorum sanki bebek olunca bunları yapamicam ve onu bir yük olarak görmekten korkuyorum. bazen keşke biraz daha diyorum sonra çok üzülüyorum ya hisseder üzülürse diye ben  şimdiden girdim bu psıkolojiye umarım geçer hemen. sende umarım toparlarsın biran önce 

Answer 11

Ilk bebeğimi dünyaya getirdigimde bu anlattıklarini bende yaşadım ve hissettim. Sonu olmayan ve kimseye atamayacagim bir sorumluluk üstlendigimi farketmiştim. Üstelik bide yanlızdim ne annem ne kayinvalidem nede bir başkası yoktu yanımda, yaşadığim şehirde. Ben ne piskolojik nede fiziksel olarak rahatlayamiyordum. Artik istedigim an istediğimi yapamayacaktım ve rahat hareket edemeyecektim ve bu beni mutsuz edecekti... daha doğrusu ozamanlar böyle zannetmiştim. Ama bebeğim büyüdükce yüzume güldükce bana bakip tepki verdikce hayattan farkli bir tat almaya başladım. Önceki tatların da üstünde bir tat. 

Dedigin gibi bebeğimi seviyordum ama o aşk yoktu sanki başlarda.. aslında varmış ama sorumluluk korkusu o duygumu bastırmış ben farketmeden. Sonra yavaş yavaş hayatımda bir düzen oluştu. Hersey kendi kendine hallolmaya başlamiş gibiydi. Şimdi oğlum 4 yasina yaklaşti ve onsuz olan bir hayati hayal bile edemiyorum. Oglumla bir kafe de oturup kahvemi yudumlayabiliyorum mesela. Birde okadar sevmişim ki onunla olan hayati bir kardeşi olsun istedik. Simdi ikinci oğluma hamileyim ve evaldın zamanla hayata katacaği tatların bilincinde, ilk zorluklatin gecici oldugunun farkında olarak bekliyorum onu..

Demem o ki cok az sabır.. seni güzel günler bekliyor..

Answer 12

Bu söylediklerinin çok benzerini 3 yıl önce oglumda yaşadım resmen kendimi gördüm okurken ve gözlerim doldu 28 yaşında hemde deliler gibi isteyerek çocuk sahibi olmamıza rağmen bebeğimi bir türlü kabullenemedim çok çok zor bir doğum atlattım resmen ölümden döndüm diyebilirim iyileşme surecim çok uzun sürdü ve bu süreçte yanımda eşimden başka hickimse yoktu eşim oğlumuza karşı çok ilgiliydi doğduğu günden beri fakat çalışma saatleri çok uzun olduğu için bizimle geçirdiği vakit bana yetmiyordu neredeyse hergun ağlıyordum ben iyi bir anne olamadım bebeğimize bakamıyorum neden agladigini bile anlayamıyorum diye eşim hep telkin ediyordu sagolsun şimdi oğluma baktıkça iyiki diyorum hergun sukrediyorum Allah'a onu bize verdiği için yani herşey geçiyor ve onu bu hayatta en çok seven sen oluyorsun sadece biraz zaman ver bebeginle kendine 

Answer 13

Ben inanmiyorum lohusalik sendromu felan bunlara.. iki tame dogum yaptim ikisindede esimi gozum gormedi. Ne uykusuzluk ne baska bisey hicbiri umrumda olmadi sadece aglamasin rahat etsin cani yanmasin aman ona bisey olmasin diye basindan ayrilmiyordum.. seninde aramizds cok buyuk bi ask yok lafi icin cok uzuldum.. insallah bi an once duzelirsin. 3 uncu gebeligim bunuda ayri bi heyecanla bekliyorum.. sendrom felan bunlar hep bizim kendi kafamizds yarattigimiz seyler sende atlatirsin insallah bi an once

Answer 14

Okurken ilk doğumumu hatırladım. Sanki beni anlatmışsın. Küçük Emrah gibi yerli yersiz ağlamalar  her yorumu kafaya takma, bu çocuk şimdi benim mi, bu çocuğun hayatı benden mi sorumlu diye düşünüp altında ezilip ağlama  kahrolma, ona iyi bakıyor muyum, Ya açlıktan öldürürsem, ya hastalnırsa diye kaygılanma, yeterince sevmiyorum sanki deyip suçluluk hissetme, bazen de çok daha kötü düşünceler...üzülme canım, hepsi geçiyor zamanla. Bunlar hormonal kaynaklı durumlar, yaşamayan bilmez. Bebeğinden nefret eden var bu dönemde. Tabi bazı durumlarda uzun sürebiliyor, daha ciddi bir depresyon hali oluşuyor bazılarında. O zaman tedavi olmak lazım. Sevgi konusuna gelince zaten şıp diye aşık olmuyorsun bebeğine. Hatta ilk zamanlar garipsiyorsun onu. Sonra gözlerine bakıp ilk defa güldüğü gün sevgin artıyor, sana ilk defa seni tanıyorum, sen benim annemsin der gibi anlamlı anlamlı baktığı zaman, düşünce korkuyla ağlayıp sana sarıldığı zaman, ilk adımını attığı mutlu cıvıltılar saçtığı zaman, ilk defa anne dediği zaman ... Her geçen gün ona aşık oluyorsun. Babası da aynısını yaşayacak. İşe gidince arkasından ağlayacak yavrunuz. İçi burkulacak babasının. Anılar sizi birbirinize bağlayacak. Kopmaz bir bağla... 

Answer 15

ahh canım ne güzel anlatmışsın bi an geçmişi ve geleceğimi yaşadım. bi bakmışsın büyümüş okula başlamış ve kardeş istemiş karnını okşayarak kardeşine heceleye heceleye hikaye okuyor inanki göz açıp kapayana kadar geçiyor evet yoruyor yıpratıyor ama önceki hayatını unutuyosun bi kaç ay sonra önce biz  bebekten önce ne yapardık nasıl yaşardık diyeceksin :)

Answer 16

15 gün önce dogum yaptim, evlendiğim gibi hamile kaldım. Ama hiç düşünmedim nasıl olur ne yaparım diye. Kaderci bir insanımdır :) 

Doğurduktan sonra bazen çok erken oldu düşüncesine kapıldım (özellikle geceleri) bebeğim bana zeytin gözleriyle bakarken iyi ki oldu dedim... Hâlâ da karışık duygular içindeyim.. Eşimle vakit geçiremiyoruz, sorumluklarum fazlasıyla arttı. Zaman geçtikçe daha güzel olacak diye umut ediyorum... çok iyi anlıyorum seni 

Answer 17

aynı benim gibisin benim bebegimde dogalı 22 gün oldu ne gece uyuyo ne gündüz uyudugu sadece 1 saat fazlası yok ilk haftalarda o agladıkca bende aglıyordum ama git gide insan alışıyor tam uyudu uyuyabilirim diyorum ama malesef uyumuyor tam ben yatıyorum o kalkıyor mecbur tekrar uyutmak için iki emziriyorum bide erkek çocuk ya çok huysuz oluyo ağlaması durmuyo  eşim hiç bakmaz çocuga sadece sevip gider ama kaynanam saolsun ben uyuyum bi kaç saat diye o ilgilenir bakar yani anlayacagın herşey zamanla düzeliyo alışîyosun eger kendini strese sokarsan sütün kesilirmiş o zaman dahada çok zorlanırsın kendini stresten uzak tutmaya ve artık yeni hayatına alışmaya çalış

Answer 18

Benimde ilk gebeliğim endişe korku bir tarafa sorumluluk duygusu beni benden aliyor hayirlisi diyelim bakalim daha neler gorecegiz daha ne sorumluluk duygulari tadacagiz 

Answer 19

Canım.seni 9kadsr ıyi anlıyorum ki çok haklısın bende öyle oldum 40 çıkmadan düzelmez bu psikolojin dediler gerçekten öyle oldu kimseye ağlayamazdım banyoya gider ben napicam der ağlardım gurbetteyim annem geldi eşim.isi gereği çok seyehat eden biri ben nasıl bakcam el kadar bebeğe dedim.aglar uyumaz nasıl büyük bi sorumluluk çok ağır geliyor nasıl bakcam tek başıma oluyosun erkekler iki kucaklıyor gezdiriyor onlarda haklı ne yapabilir ana kuzusu daha eşimle pat çıkardık den8ze avm ye kahve içimi el ele kol kola bunlar esk8demi kaldı ağlar dururdum annemle yatardık o uyurdu ben onu izler gitcegini düşünür iclenirdim bizi nasıl buyuttun annem der sarılmak isterdim gelecek endişesi sarardı bütün bedenimi nasıl bakcam ben bu çocuğa ama geldi geçti şimdi yokmu evet var ama ne uykusuzluk ne ağlaması onlara alistimda gelecek dahaa ilerisini düşünür oldum hayırlı bi evlat olacakmı ıyi egitecekmiyiz oğlum 4.ayda iyikide doğurmuşum az büyücek bana ark olcak avm gitcem onunla burger yicem fln onların hayalini kuruyorum Allah izin verirse tabiki inşallah seytan vesvese veriyor hiiç kalbini b9zma bigün bu evlatlar büyücek ve Allah ömür verirse yine kocalarla yanlız kalcaz belki tonton bi nine dede olarak el ele yine gezeriz:)))) 

Answer 20

Normal canim bebek duzenimizi degisiyor.esine fazla yuklenme bazen esler yardimci oluyor bazen hayir.tum sorumluluk sende o yuzden planli yap islerini biliyorum bebek bakimi yemek yap temizlik yap camasir yika bulasik yika fazladan yoruluyorsun.bebek uyuyunca sende uyu zamanla alisacaksin