Kızlar, nasipse yarin sabah doğuma giriyorum. Peki niçin bu kadar mutsuzum? Bugün öğleden sonra eşim beni.alicak hastaneye yatış yapıcaz, bebeğin kiyafetlerini daha dün yıkadım son anda.. ütü falan yapmadım. Allah 'ın gücüne gitmesin ama evde sürekli ağlayan bir bebek, birden bire değişen düzen, gezme tozmaların sona erecek olması, uykusuz geceler, eş ile araya mesafe girmesi, tüm kişisel zevklerinin bi anda sona ermesi ve tüm hayatını bu küçücük varlığa adamak zorunda kalmak, işte bu düşünceler beni korkutuyor sanırsam. Sizce bunlar geçici duygular mıdır? Dün gece hiç uyumadım sürekli ağladım :( şimdiden teşekkürler hepinize