Sınandığım yerin adı EVLAT.. Bu sayede öğrendim en kötü anın öldürmediğini eğer canınsa o kötü durumda olan ölmezmişsin yeniden kalkıp onun için savaşırmışsın, onunla dünyayı karşına alırmışsın.. Onunla öğrendim umut etmenin aslında ne kadar güzel bişey olduğunu, onunla öğrendim anneliğin; acı çekmesini izlerken şimdi ağlasın sende şimdi ağla ama ilerde AĞLAMAYALIM üzülmeyelim diye kendini avutmak olduğunu.. Anneliğin bir parmağını kımıldatmasını bile fotoğraflayıp ilerde bak meleğim ilk defa parmağını hareket ettirdin, birşeyi tuttun demeyi hayal etmek olduğunu
DEMEM o ki çok ŞÜKÜR, düne, bugüne, gelene, gelmeyene dahi ❤️ dualarınızı eksik etmeyin kızlar bugün 4. Günümüz ve ben hala kucağıma bile alamadım haftada 2 defa tek gösteriyolar bize başkada yok çok özledim yavrumu hep rüyalarıma giriyor