Hadi ben onu gecti de, çocuk aldırmayı düşünmek bilmiyorum nasıl bir akıl tutulmasidir. İnsanlar yıllarca hastane kapılarında bebek umutlarıyla yıllarını geciriyolar. Benim 2 kuzeniminde 15 yıl sonra oldum. Ben ilk bebeğini kaybettim. Su an ikinci inanirmisiniz oyle korkuyorumki, heran elim karnım da biraz hareket hissetmesem ağlayacak gibi oluyorum,ya bi şey olduysa diye. Rabbime emanet tabiki ama markete giderken bile çocuklar top oynuyorsa o sokaga girmiyorum,karnıma top gelir de bebeğine bişey olur diye. Yani insan bu kadar ince düşünüyor, anlayamıyorum üzülüyorum sadece