Korku hep var canım benim. O his bence tamamen annelikle duygusuyla alakalı... Gebelik testi yaptığım anda başladı korkular. Acaba kese görünecek mi korkusu. Kalp atışı yoksa korkusu, kanamalarım oldu bebeğim yaşayacak mı korkusu... O his geçmiyo sanırım geçmeyecek de... Sadece hayatını olumsuz etkilememesi önemli olan bence. Eve azıcık geç kalsak annelerimizin ne kadar endişelendiğini hatırla. Aman anne abartma geldim işte dediğimde anne olunca anlıcan sen beni derdi. Haklıymış :) annelik, bebek anne rahmine düştüğü anda başlıyormuş. Ben bu korkularımla çoğu zaman gurur duyuyorum. Doğurup çöp kutusuna atanlar gibi annelikten zerre nasibini alamamış insanlardan değiliz çok şükür. Bunlar hep çokça sevgiden :)
Rabbim hiç bir anneye korkularını yaşatmasın. Hepimize sağlıklı, huzurlu bir doğum ve evladımıza sağ salim kavuştuğumuz günleri görmeyi diliyorum.