Korkularimiz her ne olursa olsun bizi karanlık bir kuyuya sokuyor.O kuyunun dibine kendimizi atıyoruz ve bize kendimiz dahil kimse yardımcı olamıyor.Bu gibi durumlarda psikologlar kuyunune üst aydınlık yerinden bize elini salliyor ve yavaş yavaş kuyuyu aydınlatarak bize ulaşıyor.Bizi oradan yavaş yavaş cikariyor.Karanlik bir kuyuda kimsenin care olamayacağını kendini çok çaresiz hissettiğinde başvurmak gerekir. Öbür türlü kendim bahsedeceğim kendim yenecegim dersen uzerini geçici kapatmış olursun.En ufak kaygida tekrar üstü açılır sil baştan yine aynı düşünceler.Hamilelik hormonlar,birde hamilelik anında yaşadığın sıkıntılar ikisi üst üste gelmiş ikiside birbirini tetikliyor.Cevrende sana yardımcı olmak isteyen varsa onların söyledikleri laflarda seni geçiştirmek için dediğini düşünüp,hiç kimsenin seni anlamadığını hissedersin.Mutlaka destek alman şart.