Inanılmaz bir tevafuk yaa gözlerim doldu resmen,biliyorsun ki bizim hastalığımız bize hep kötüyü düşündürür canım vesvese yakamızı bırakmaz,ben bunun çözümünü büyük ölçüde namaz ve duayla buldum,meal okudum Allah'ın emirlerine uymaya çalışıyorum,atak geldiğinde seni şah damarından daha yakın olan Rabbinden daha iyi kimse anlayamaz ne annen ne baban ne de eşin,herkes o an çaresiz kalır.Derdi O verdi dermanı da Ondadır,unutmayalım ki sadece bir imtihandayız,biz de bu hastalıkla sınanıyoruz.Ve inan bana bebeğin gelişememesi de tamamen bizim iç sıkıntımızdan,rahat olamamamizdan kaynaklanıyor.Su anda bana okulumda müdür bile eziyet ediyor hamileliğim kimsenin umrunda değil,dünya öyle bir dünya olmuş ki insanlık ölmüş.Eşimin ailesi desen tam bir canavar ordusu onlardan çekmediğim kalmadı,ama ne olursa olsun yavrularımız için dimdik ayakta durmak zorundayız biz de artık birer anneyiz.Her uzuldugunde şunu düşün ben öyle yapıyorum,eğer şimdi bir atak gelirse bu çocuğun hakkına girmiş olurum,onun bir suçu yok bunu ona yapmaya hakkım yok.Konus onunla de ki biz bu süreci beraber atlaticaz sen bana şifa olacaksın birlikte yeniden doğucaz.Yapabiliriz canım inan bana Rabbim bizi çok güçlü yarattı yoksa can taşıma,dogurma vazifesini ne diye bize versin dimi,dünyanın en zor işi.Allah sağ salim kucağına almayı nasip etsin inşallah,buraya "Kızlar doğurdum,çok mutluyum!"yazacağın günü de nasip etsin. :) <3