İlk olarak merhaba. Ben 22 yaşında bir anneyim. Pko sendromu ile hamile kaldım evliliğimin 3. Ayında. Gelelim kuş lokumumu nasıl doğurduğuma... 22 şubatta hamile olduğumu öğrendim. Adetim 6 gün geçmişti, öğrendiğim günden beri aklımda olan tek şey normal doğumdan deli gibi korkuyor olmam. 9 ay boyunca psikolojim bozuldu resmen. Nasıl doğurcam diye 9 ay düşünüp durdum. 15 Ekim günü kontrole gittim özel hastaneye, 1.5 haftam vardı doğuma ama benim korkum yüzünden özel hastanede sezeryan olma kararı aldık eşimle. Size tek söyleyeceğim şey evet normal doğum çok sağlıklı anne ve bebek açısından ama benim gibi psikolojiyi normal doğum korkusuyla bozmuş birisi için de sezeryan çok iyi bir yöntem oldu.
GELELİM HİKAYEME...
Öğlenden sonra yatışım yapıldı hastaneye. Ardından damar yolu açıldı, ve kan alındı. Anestezi uzmanı gelip bir sürü soru sordu neye alerjim olup olmadığı hakkında vs. Ardından odaya alındım ve büyük bir serum takıldı. Serum yarıya geldiğinde odaya hemşireler geldi ve sonta taktılar. Sonta takılırken anlık bir acı hissi oldu. Sonta takıldiktan sonra idrarım geliyormuş gibi oldu hep. Ameliyathaneye girdiğimde anestezi uzmanı sipinal anestezi yaptı. Kolunuzdan iğne olurken çektiğiniz acı kadar bir acıydı. Varla yok arası. Ardından ameliyat masasına alındım. Ayaklarımda karıncalanma oluştu ilk. Ardından 5 dakika geçmeden doktor geldi önümde perde olduğu için naptiklarini göremedim. Doktorum geldiği an korkudan titremeye başladım ısıtıcı taktılar vücuduma. O sırada meraktan sürekli soru soruyordum başımdaki ebeye. Ebe, "doktor bey şuan karnına ultrasonla bakıyor bebek kanala indimi ve kalp atışları nasıl diye, hafif sarsila bilirsin korkma sadece kanala bebeği itecek biz keseceğimiz zaman sana söyleyeceğiz" dedi. Hafif sarsıldım, sarsilmadan sonra bir ağlama sesi geldi. Bu süre sadece 10 dakika da oldu. Size yemin ederim ki o kadar korkulacak hiç bir şey yokmuş. Bebeği sildikten sonra bana gösterip çıkardılar ameliyathaneden. Ardından 15 dakika sonra ben çıktım dikme işlemi bittikten sonra. Odaya aldıklarında 5 saat belden aşağımı hissetmedim. 5 saat sonra ayaklarımı tamemen hissettiğimde çorba icirip, altan fitil yapıp pijamami giydirdiler ve
ilk yürüyüşe çıkardılar beni. En zor kısmı ilk yürüyüş. O kadar dayanılmaz bir şey değil. Çarşamba sabah 11 gibi taburcu olduk hastanede kaldığım süre içinde 6 saate bir ağrı kesici iğne yaptılar damar yolundan. Ve çıktığım gün temizlik yaptım evde. Şuan 5 gün oldu ama ben hiç bir şey hissetmedim. Korkulacak bir şey yok benim gibi olanlara kesinlikle tavsiye ediyorum. Tek avantajlı olduğum konu doktorumun elinin çok hafif olması. Ve özel hastanede gördüğüm ilgi. Ama her ne olursa olsun o kadar güzel bir melek ki ilk ağlaması, ilk emzirme, ilk altını açmam asla unutmam bunları. Şuan onun kokusu için normal doğum bile yaparım. Allah hepinizin evladını kucağınıza sağlıklı sağatli almayı nasip etsin.
#EVLATKOKUSUCENNETKOKUSU
