Doğum hikayemi sizinle paylaşmak istedim kızlar. Şükür bu postu açmak bana da nasip oldu. 40+4 de 18 Kasım gece 12 de belimden girip karnıma ordan kasıklarıma yayılan bacaklarıma da etki eden sancılar gelip gitmeye başladım. Önce yalancı sancı sandım. Saat bir buçuk gibi sancılarımı takip etmeye başladım. 10 dk bir gelip gitmeye başladı. Eşim belime masaj yaptı, yürüdüm squat yaptım derken saat 4 buçuk gibi artık 5 dk bir düşe sancılar gelip gitmeye başladı. Bu arada ne suyum geldi ne de nişanım. Hemen hastaneye gittik. İlk çatı muayenesi ardından nst ve ultrason. Açılma 1 cm, bebek 3770 dendi. Yatış vermediler. Sabah 10 tekrar çatı muayenesi nst açılma 2 cm. Bu arada dayanacak halim kalmamıştı. Devlet hastanesindeydim ve personel ilgisi sıfır, gelen giden yok. Sürekli bir nst. Bebeğin kalp atışları düzensiz. Ağrılar hat safhada saat 14. 30 tekrar bişeyler yedirip nst ye bağladılar. Ama gelen giden bakan yok. Hastane personelinin aşağılayıcı ve azarlayıcı tavrı da cabası. derken tartışma falan yaşandı, çıkış yapıp özele geldik. Hiç açılma yok, bebek kanala girmemiş, sezeryan istedim. Hemen aldılar, ameliyat esnasında bebekten ses çıkmadı, meğer bebek kakasını bu yapmış ve yemiş. Bebeğim 3120 doğdu. Doktorum iyiki sezaryeni tecig ettin, yoksa bebek nabzı yetmezdi normale dedi. 6 saat yoğun bakımda kaldı. Şimdi iyi şükürr. İkimizde iyiyiz. Ben de sezaryen sonrası ayağa kalktım şükür, sütümde geldi, bebeğimi de tutabiliyorum.. Herkes normal olacak diye bişey yok. Olmuyorsa zorlamanın anlmıda yok. Rabbim hepimizin yar ve yardımcısı olsun. İsteyen herkese de nasip etsin. Uzun oldu k.b hakkınızı helal edin. 
