Arkadaşlar bileniniz bilir hatirlayanlariniz vardır zamanında bebegimin en kötü hallerini ağlayarak buraya yazarken simdi ise mutluluktan icim icime sigmiyor 100 günün ardindan taburcu oluyoruz 700 gram 32 cm lik minik mucizemiz hayata sımsıkı tutundu 3 sefer kendinden büyük ameliyatlar geçirdi ölümle burun buruna geldi halada tedavileri devam ediyor ama olsun yarın o bomboş kalan besigini dolu görecem ya dunyalari verseler böyle sevinmezdim 100 gündür yoğun bakım kapısının önünde caresizce beklemek bir umut varmi yasayacakmi diye kahrolmak anlatılmaz bir acı doktorların ümitsiz konuşmaları yasamasi imkansız herseye hazırlıkli ol demeleri her çalan telefonun acaba bebeğim fenalastimi diye beklemek o günleri keske unutabilsek Allahima sonsuz şükürler olsun aylarca beklemenin mükafatını en güzel sekilde verdi şimdi ise 2.5 kiloyla taburcu oluyoruz sevinçten gözüme uyku girmiyorki yatayım simdi anne olduğumu anladım ilk kez ona doya doya bakıp dokunacam kokusunu sesini hissedecem esyalarini giydirecem banyosu yaptıracam çok farklı şeyler çok hasret kalmışım Allah kimseyi evladiyla imtihan etmesin