Seni çok iyi anlıyorum bende gecen yıl 25 ağustosta normal doğumla kaybettim yaşıyordu 20 haftalıktı. Kurban bayramıydı benim ailem yanımdaydı eşimin ailesi özelliklede annesi eşimi arayıp ilk gün napuyosunuz niye gelmiyosunuz niye bize gelmiyosunuz diye kadın trip attı ben duydum bunu yüzüne de çarptım ben gelmek istemiyordum siz trip attınız telefonda riskli hamilelik geçiriyoruö zaten evimde dinlenmek istştordum trip attınız dedim yalanladılar. Evlendiğim günden beri görümcem beni sevemedi bi türlü kendisi evlendi eşide bayramda bunu kendi annesinin evinde bırakıp gezmeye gidiyormuş benim kaynana da dertlendi benim hamileliğime gram sevinmediler kızına üzülüp durdu zoraki pikniğe gittik gitmeden önce eşime yalvardım gitmek iatemiyorum kaç gündür uyıyamadım dedim dinlemedi yokuş yol çıkardılar devamlı ve benim sancılarım başlamış bilmiyordum gazım var sandım jastaneye gitmek istedim göndermediler doktor yok dediler eşimde dahil. Kendi evime geldim dünyam başıma yıkıldı patlama hissettim kanamalarım başladı kendi doktpruma ulaşamadım bilmediğim doktorşardan yardım iatedim olmadı kurtaramadılar. Yan tarafomda başkaları doğum yaparken ben orda canımın içini kaybettim. Çok zor yazarken bile ağlayarak yazıyorum 1 yıl oldu ama o acı geçmiyor cennette bir meleğim var benim.. allah bütün yavrusunu kaybetmiş annelere sabır versin.