Bak arkadaşım ben ıkıncı çocuğuma hamile.kaldigimda ki isteyerek.hamilelikti sonrasında okadar pişmanlık yaşadım ki bisey olsun düşsün diye dua bile.ediyordum hep neden niye diye kendime.soruyorum ve hiç mutlu değildim içten.ice te doğuma kadar (şimdi anlıyorum ki hamile.psikolojisiymis) ama.sonra bir doğdu o masumluğu sevgisi bu seferde düşüncelerim.icin pişmanlık duydum yani doğunca yüzüne bakınca senden bir parça sevmemek.imkansiz emin ol .şimdiki halime geleyim büyük oğlum.25.kucuk 21 yaşında ve hamile.oldugumu öğrendim yaşadığım şoku anlatamam sana , kime.nasil derim diye sonra aldirma kararı verdim yas 44 bu arada doktora danışmaya gittik 5 haftalık 1 cm bile değil ama.kalbi atıyordu o sese okadar çok.agladim ki dedim her zorluğa rağmen rabbim verdiyse vardır bir bildiği anne olmak.isteyipte olamayan okadar çok insan varken ben ona zarar veremem. şimdi 13 haftalikiz allah sağlıkla.kucagimiza almayı nasip etsin hiç üzülme bunlar su an bulantı.vs hamilelikten geçicek keyfini surucegin zamanlar gelicek sevgiler