Aynen bu durumda bunları hissetmiştim. Eşim havalara uçtu, ben resmen ağladım. Sinir ve halsizlik tavan. Mutsuzluk tavan. En son dedi ki, aldıralım madem rahatla sen de. Ne olursa sanki bebeği suçluyorsun falan... Aklım başıma geldi. Nasıl kıyarım evladıma dedim. O bir nimetti aslında. O günden sonra kendimi toparladım ve vardır bir hayır dedim.
İstenmeyen bir bebek de değildi aslında. Olursa iyi olur diye düşünüyorduk ama...
İlk bebek de küçük olunca...
Bu hamileliğim daha zor geçti. Her anlamda. Hem evde, hem çalışırken işte, hem de genel anlamda çok yoruldum. Ama sonuna geldim. 4 güne kadar kucağımda evladım. Allah sağlık versin de hepsi olur gider.
Bu bir nimet, öyle düşünün. Allah size de ikinci kez anne olma fırsatı vermiş. Ne güzel. Bebek kısmetiyle ve güzelliklerle ama en önemlisi sağlıkla gelir inşallah.