Merhaba geçen hafta bugün hastaneye yatışım yapıldı takip amaçlı o zaman tam 30 haftalıktık kızlarımla. Onların iyiliği için yatmayı kabul etmiştim günde 4 kez nst ve ciğer geliştirici tedavisi uygulayacaklardı. Her şey iyi giderken yattığım gece nstde aşırı sancım çıkıyordu ve 5 cm açıklık olmuştu. Bu sefer servis katından doğumhaneye kaldırıldım uç gece de orada tutuldum psikolojik olarak çökmüş durumdaydım ve doktor doğsalar bile zor yaşar ikizler diyordu zaten en başından beri hep riskliydik. Tek yumurta ikizi ve mono monolardı. Daha 1200 birisi 1170 de birisiydi. Geçen ertesi günün gecesi çok ağrım olmaya başlamıştı özellikle belim inanılmaz ağrıyordu. Eşime söyledim hatta şakasına doğacaklar herhalde diye. O gün sabahı doktorum geldi tedavi sürecini anlattı ultrasona aldı hatta azıcık daha sabretsinler en az 32. Haftalık olsunlar falan diye konuştu. Doktorun yanından çıkıp odama geçtim yemek yedim sonra uyudum biraz. Hemşire geldi tek kişilik odalara geçeceğiz tedbir amaçlı eşyaları toplayalım demek için. Ayağa kalktım yavaşça, kalktığım an bacaklarım arasından suyum boşaldı. Korktum ama tel korkum çocuklara bir şey olmasıydı. Alel acele doğumhaneye tekrar taşıdılar beni açıklık kontrol falan ettiler doktorum geldi acil alınması lazım dedi sunta falan takıldı bir doz daha ciğer geliştirici verdiler. Karnım tok aldığı için akşam altıda alacaklardı. Beklemeye başladım sadece dua ettim. Akşam 6.30 da ameliyata alındım kızlarım doğdu görmüştüm onları büyük gibilerdi sanki doğar doğmaz poşetlerin içine koyarak hava bastılar ağlama sesleri bile yoktu küçük kedi gibi birkaç ses çıkardılar. Sordum ikiside yaşıyordu. Ben görmeden gitti bebeklerim çok kan kaybettiğiö için kan takviyesi aldım defalarca kendi acımı unutmuştum odaya çıktım kendime geldim hemen eşim hep yanımdaydı. Bol bol yürüdüm açıldın hemen açılmak zorundaydım çünkü. Ertes sabah aşağıya çocukları görmeye indim o kadar küçüklerdi ki birisi 1.100 birisi 1000 kiloydular onları öyle görünce hüngür hüngür ağladım ikisi de makinelere bağlı yaşıyorlar ve ben onlara dokunamadım bile çok küçükler çok çareszler geceleri ağlayarak uyanıyorum dayanamıyorum nefes alamıyorum onları orada bırakıp eve gelmek çok zormuş sizden ricam dua edin yalvarırım ceren ve berenime dua edin yanıma gelsinler