Canım inan bende aynı durumdayım , ailemden uzağım evde bir basinayim , öğlen uyanıyorum kahvaltimi 1 ile 2 gibi yapıyorum , bir yere çıkamıyoruz yasak heryer , oylece evde akşama kadar düşünüyorum bende çok mutsuzum her gün ağlıyordum eşimle kavga ediyordum, bir yere çıkamamak ailenle görusememek birileriyle konuşmamak çok zor artık evde delirmek üzereyken , ablam bana gel dedi ,bizde kal bu kötü günler geçene kadar bu virüs u atlatana kadar , hemen toparlanıp ablama bıraktı eşim beni, meğer kardeşin veyahut ablanin olması ne güzel bir nimetmis çok şükür etttim bunun için , şimdi burdayım ablamda iyi olmayada başladım , inşallah sende ailenin yanına geçersin orda kalırsın bir süre sana çok iyi gelecek inan