O an yanımda bı yakınım vardı sancı çekerken biraz video çekmiş ve doğum anında disardayken ses kaydetmiş aslında ses kaydetmesini ben istedim bebeğin ilk aglayisini babasına dinletmek için :) yani o an çektiğim acı korkuncmus sesler çok ürküttü beni sonra dinlediğimde. Ama sorarsan şuan hiç hatırlamıyorum . Üstelik sadece 1 ay geçti. Psikolojimi bozan şey şuan sadece açıklığı kontrol ettikleri sürece iğrenç bir şey . Nedense en çok o kısımda zorlandım ben. Aşırı rahatsız etmişti beni. Ama işte bak acılar unutuluyor geriye hemen toparlanan bir vücut ve rahim. Muhteşem bişey. Sezeryan olsa hala dikişlerde bakım yapmakla uğraşıyor olurdum herhalde. Dikiş meselesine gelince: kesi attiklarini zaten hissetmedim dikiş aticam dediğinde kestiniz mi diye sordum düşün. Dikiş atarken de nasıl tanimlasam hani düşün ki biri tenini dürtüyor. Bu kadar yani. Acı ağrı yok ama orda biseyler olduğunu anlıyorsun tamamen hissiz değil.
İnan doğum süreci kolay. Zor olan sonrası. Dikişlerin bakımı 2 hafta kusursuz şekilde yapılmalı. Çok acıyacak çok canını sıkacak kendinj buna hazirla. Ama aşırı.aci ilk hafta ve sizi da 14.gune kadar falan tek sürüyor inan ki. Sonra dikişler düşmeden bile duruyor acisi. Ve bı bakıyorsun dökülmeye başlamış. Metanetli ol kendine çok iyi bak. Bebek bakımı dışında ayağa kalkma dikislerini her tuvaletten sonra fon makinesi ile kurutup batikon dök. Ve kimseden duymadım sadece çok araştırma yaptığımda kuytu köşede gördüğüm bı bilgi vardı benim işime çok yaramıştı dikişlerin var diye bacaklarını ayırıp uyuma. Aksine bitistirip sırt üstü uyu inan bu daha kolay kaynamasını sağlayacak. Ve canin acımıyor. Ben çok güzel bir süreç yaşadım o dikişlerin bakımına kadar. Allah sana daha güzelini nasip etsin canim. Uzun oldu ama bilgi amaçlı işte :)