Seni asla yargilamiyorum çünkü bunun aslında senin isteyip istememenle alakali olduğunu düşünmüyorum zira bende daha yeni 1 senelik evliyim ve nerdeyse evlendikten üç ay kadar sonra deli gibi bebek istemeye basladim ,hatta o zamnlar eşim istemiyordu diye bozuluyordum bile sonra tam 9 aylık evliyken hamile olduğumu öğrendim ben çok istiyordum eşimde çok istiyordu ancak öğrendiğim an içime bı korku düştü ,kendimi sorgulamaya basladim hatta ilk bir hafta cok agladigim günler oldu,ya eşimle aram eskisi gibi olmazsa ya çok erken olduysa ya eşim beni eskisi gibi sevmezse vb saçma sapan bı ton şey beynimi yedi bı yandanda bunları düşündüğüm için vicdan azabı çekiyorum onca isteyen var nasıl şükretmem anlamiyorum. Ama sonuç olarak kimse bunu açık açık paylasmasada aslında birçok kadında hamilelikle birlikte bu tarz psikolojik cokusler oluyormuş hamilelik depresyonu diye birşey var,evlat çok güzel bişey ancak cokda büyük bir sorumluluk bu nedenle tabiki kaygilanmak normal hamilelik hormonlariyla ilk hafta iyice bocalamakta bı çok insanın yaşadığı birşey merak etme, sana 15.haftadan yazıyorum bebeğimi ultrasonda görmek için bile şafak sayar oldum onu istememek mümkün degil, çok sevceksin çok mutlu olucaksin yeterki kaygılarının geçici olduğunu bil hele bir onun ellerini ayaklarını gör o ekranda bak nasıl hazırlıyor o seni anneliğe . Şimdi diyorum on yıllık evlide olsam yinede tam olarak hazırım diyemezdim,kimse diyemez ancak yillarca hasretini çekenler diyebilir. Çok uzun oldu biliyorum ama aynı hisleri yaşayıp şuan bebeğini deli gibi isteyen bekleyen biri olarak söylüyorum merak etme bu hislerin sahibi hormonlarin sen degilsin, öyle güzel günler seni bekliyor ki ağzından her dk şükür çıkabilir.Tabi yasin çok küçükse vb başka etkenler varsa bilemem ama inan her nolursa olsun onu cok seviceksin.
