Depresyonda değilim çok şükür,Sadece adaptasyon kısmını henüz bitirmedik onun verdiği bi tuhaflık. Ama ilk cocugumda depresyona girdiğim doğrudur. Dikislerimin acısı,göğüslerimdeki kan akıtan ciddi yaralar,bebeğimin kolik oluşu ve hıç uyumayisi ve sürekli ağlaması. Sadece 10dklik uyku için dua etmem beni depresyona sürüklemişti. 40gun boyunca göz yaşı dökmüştüm. Çok ama çok dua ettim bu seferki öyle olmasın diye hamdolsun değilde. Sanırım o korkuları üzerimden atamamisim,o yüzden karışığım biraz:)