Merhaba kızlar biraz uzunca yazağım.
8 gün önce doğum yaptım.
39. Haftada muayeneye gitmiştim, ara ara sancılarım oluyor dedim doktorum çatı muayenesi yapalım o zaman dedi. 3 cm açıklık olduğunu söyledi ve yarın yatışını yapalım dedi. Tamam dedim. Aynı günün gecesi nişanım geldi. Onu görünce heyecanlandım ve biraz korktum. Sabah yatışım olacağı için sabahı bekledim. O sıra korktuğumu söyledim kendime, ama herşeyle başa çıkabilirim, bebeğim bana yardım edecek givi şeyler söyledim. Korkmadığımı söylediğimde sadece bilinçaltına attığımı fark ettim. Sonra biraz rahatladım.
--
Sabah 8de yatışım yapıldı ve suni sancı başlandı. 12ye doğru 6 cm olmuştu. Ama bebeğimin kafası bir türlü aşağı inmiyordu. 7 cm ye kadar bekleyelim dedi doktor. Normalde 5 cmde yerleşmiş oluyormuş kafa. Benim 7 cmde de inmedi ve 10 cmde olsa inmeyecek dedi. Çatı uyumsuzluğu olabilir, kordon dolanmış olabilir sezeryana alalım dedi. Eşimlede konuştuk kabul ettik.
--
Suni sancı dayanılmayacak bir ağrı değilmiş. 7 cmye kadar tecrübe ettim. Benim vücudum normal doğumu kaldırabilirmiş bunu fark ettim. Sadece çatı muayenesi canımı acıttı ve bağırdım. Ama oda dayanılmayacak bir acı değildi.
--Sezeryana alındım hiç hazır değildim planlı olmadığı için. Ama iğneyi bile hissetmedim. İğne yapıldıktan sonra sancılarım da kesildi. Pamuk gibi oldum. Bu arada kordon dolanmış bebeğime o yüzden inememiş. Yatağıma gelene kadar hiç bir şey hissetmedim acı olarak. İlk ayağa kalktığımda hiç yürüyemeyeceğim sanmıştım. Ama onuda başardım. Benim vücudum sezeryanda daha çok zorlandı diye düşünüyorum. Çünkü çevremde tecrübe edinmiş diğer insanlar çok rahat olduklarını ve çabuk iyileştiklerini söylediler. Benim iyi hissetmem 1 haftayı buldu. Hergün daha iyi hissediyorum.
--
Allaha şükür, kadınlar olarak çok güçlü varlıklarız.
Bebeğimi gördüğümde, kokladığımda herşey bambaşka oldu.
Rabbim isteyen herkese hayırlısı ise nasip etsin.
Ve tüm hamilelerinde yavrularını kucağına almasını nasip etsin inşallah.