39 haftalıkken eşim ve ben korona almıştık. Annem de. Ben iki gün evde yüksek ateş yaşıyordm ve bel ağrısı kasık ağrısı çoktu bebek zorluyordu. Akşam hamile olduğum için eşim kendine ve bana yatış verdi hasteneye. Hamiile olduğum için favimol tarzı ilaçlar alamayacaktm. Düşünüyordm korkuyorsm bebek için. Ben ateş düşürücü almış yatarken birden suyum geldi ve doğum için hastaneye gittik. Özelden bakılıyordum normalde ama özelde korona doğumu olmuyor. Ayrıca doktorum da korona olmuş özeldeki. Devlete geldik eşimin çalıştığı hastaneye ve burada arkadaşları filan normal doğumu önermedi. Ateşim vardı ve vücut direncim düşüktü. Benim sancılarım aniden sıklaşmıştı beş dk üç dk derken ikiye filan düştü aralığı. Beni sezeryana aldılar. Belden aşağı uyuştum bebeğimin ağlamasını duydum. O an ben de ağladım. Dünyadaki en güzel bebek ağlaması sandım. Ama yüzünü göremedim bebeğimin. Öylece götürdüler yoğun bakıma. Salı gecesi doğum yaptım bugün cumartesi gecesi. Benim tedavi devam ediyor bebeğimi hala görmedim diğer binada.... Sizlerden dua beklerim. İlk kez anne olacaktım ama oldum mu olmadım mı anlamadım bir tane fotoğraf gördüm o kadar. Çok özlüyor insan hiç tanışmasa da