Kuzenimde de aynı korku vardı ve bir seansa gitti size ondan biraz bahsedeyim, çok ters gelebilir ama ona çok iyi gelmişti çok rahatlamıştı..
Doğum bizim doğamızda var.. Tüm dişi canlıların.
Mesela sokakta kediler, kışın soğukta, fırtınada, yağmurda, çamurda, karda.. 4-5-6.. tane yavru doğuruyorlar. Ve sesleri bile çıkmıyor. Köpekler de öyle.. Memeli tüm canlılarda durum bu..
Fakat biz insanlar bundan korkuyoruz.. Bu aslında öğrenilmiş bir korku. Bizim doğamızda bundan korkmak kaçınmak yok. Biz dişiyiz, doğurganız.. Ama bundan korkmak gerekir diye bir şekilde küçük yaşlardan beri işleniyor zihnimize.. Ve zamanı geldiğinde biz de korkar oluyoruz. Hiç gerek yok. Hatta doğum esnasındaki çok yüksek çığlıkların (ıkınmadan bahsetmiyorum) bile öğrenilmiş hareket olduğu düşünülüyor..
Çok yakında bebeğinizi kucağınıza alacaksınız.. Bu korkular aklınıza geldiğinde bebeğinizi hayal edin, kovuşturun korkularınızı.. Bebeğinizin sizi ilk emdiği anı, ten tene ilk temasınız, bezli kocaman duran popişini, minicik minicik parmaklarını, mini minaccıcık ağzını burnunu düşünün. En güzel şeyleri düşünün ve doğanızı yaşadığınızı hatırlayın. Ne şanslısınız ki bu mucizevi olayı - doğum u yaşayacaksınız ve sizden bir parça olan bebeğinizin dünyaya gelmesine vesile olacaksınız..
İnşallah her şey çok güzel olur