Ben ilk kizimi kaybedeli 4 sene oldu. 23 hafta haftada hastaneye yattim 21 gun elimden geleni yaptim dogmak icin erken davrandi nidam yogun bakim kuvezine girdi. 10 gün sadece 5 dk gördüm. 1 kere sesini duydum, 1 kere gozunu actigini gördüm, 1 kere benim sutumu verdiler siringayla. Her gun umutlarim yukseldi. Geceleri kaltim sagdim sutler. 10 gün hastaneden telefin hastaneye gidis haber aglamalar, sakinlesmeler, kucağımda bir torba ile kızım. Sonrasi gasilhane, defin, agriyan göğüsler, şişmiş gözler. 1 hafta sonra yavas yavas duruldum. Aglamalarim azaldı nefes almak için kendimi disariya saldim insanlardan uzaklastim. Mezarina gittim geldim. "Beni bekleyeceğini öğrendim" madem beni cenet kapisinda bekleyecek. Isyan edip u firsati kacirmayacaktim. 1 sene sonra isten ciktim. Bebek denemeleri 1 sene bos 2 sene bos sonra aşılama yine bos. Bir ay sonra eda'm geldi. Simdi 28 haftaligiz. Seker, tansiyon, serklaj yok yok. Gücümu o gun kaybetseydim simdi edam olmazdi. Nidam hic üzmedi hamileligimde de vefatindan sonrada annesini güçlü kıldı.