Okurken kalbim acıdı. Geçen sene 17haftalık bebeğimi kaybettim ben de, bi sene kendime gelemedim. Oğlum olacaktı. Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Belki seninki kadar büyük deildi ama emin ol acısı hemen hemen aynı. Bebeğimi gördüm çünkü, toprağa gömdüm. Rabbim bi daha yaşatmasın sana da kimseye de. Ben bi senede anca kendime gelebildim. Şimdi yine 6 haftalık hamileyim ama hala korkuyorum ve hamilelik boyunca kucağıma alana kadar bu korku olacak biliyorum. Kendini ne zaman hazır hissedersen o zaman hamile kal. Sürekli dua et, asla gaflete kapılıpta isyan etme. Senin de imtihanın böyleymiş. Öteki tarafta seni bekleyen meleğin var. Biliyorum çok zor ama öyle düşün. Bana teselli verdiklerinde küfür gibi geliyordu, hiç bişeyi sağlıklı düşünemiyordum. Sadece ağladım gecelerce ağladım. Kızım 6 yaşındaydı onun üstünü örttüğümde bile oğlumu buz gibi toprağa gömdüm diye ağladım. İnşallah tekrarını yaşamazsın canım. Rabbim hakkında en hayırlısını en güzelini versin...