İlk başlarda öyle oluyorlar canım zamanla sana alışcak eşin benim eşim kadar anneci biri yoktu ben kaçarak evlendim severek. Eşim kesinlikle ayrı ev deme bana dedi ilk basta bende kabul ettim yaşımda küçüktü biraz o zamanlar ne bilirim kaynana derdini. Neyse kactım evlendik hemen hamile kaldım zaten o zamanlar iyi davranıyodu kaynanam sonradan doğuma yakın gerçek yüzünü görmeye başladım baktım temizlik yaparken söyleniyo yemek yaparken söyleniyo ora pis bura pis ondan sonra heee dedim tamam ben burda yaşayamam. Sonra oğlum oldu yavas yavas bizim kavgalar basladı ama ben hep sustum eşim herşeyi gördü o ana kuzusu adam gitti anne düşmanı adam geldi ama ben hiç şikayet etmedim hep kendi gözüyle gördü belki ben desem inanmazdı beni kötülerdi ama kendi gördüğü için zamanla ailesinden soğudu canım. Oğlumu kendine alıştırdı çocuğum beni istememeye basladı bana anne demiyodu kaç kere ağladım bu yüzden son 2 senedir açtım ağzımı patladım artık şimdi çıt çıkaramıyolar eşimde arkamda çocuğumda bana düşkün çok şükür tam 5 senedir çekiyorum bu çileyi ben. Sadece kaynanam gelmedi üstüme bide elti getirdiler başıma o çingene çıktı yapmadığını bırakmadı sadece bana değil kaynanamada yaptı ama kaynanam ondan yana hep. Eltimin Gidip kapılarını dinlediğini bilirim ya. Bana çok kötülük ettiler cnm ama eşim hepsini gördü çok kavgalar etti kızın üstüne gitmeyin dedi ben kac kere annemin evine gittim 2 ay bakmadım yüzlerine yine bana muhtaç kaldılar yuvamı yıkcaklardı benim ama boyun eğmedim çocuğumun eşimin arkasında durdum ağalar gibi. Eltimler ayrı eve çıktı biraz rahatladım kaynım seneye evlenicek onlardan önce biz çıkar gideriz ama. Neyse en son dedim ben gitmek istiyorum en fazla 1 sene dayanırım evimizi alıp gidiyoruz dedim eşimde kabul etti ana kuzusu adam şimdi ev hayali kuruyo onu alırız bunu alırız diyo bana :) herşeyin başı sabır cnm sabret ama kendini ezdirme. Şikayet etme ama eşinin gerçekleri görmesini sağla herşey düzelir inşallah seninde yüzün güler