Rabbim sabrı cemil versin çok üzüldüm.
Anne karnındaki bebekler bizim yaşadığımız her travmayı yaşıyor. Hatta her yaşadığınız şeyi kendi yaşamışcasına sahipleniyor ve ileride büyük ihtimal bir şekilde acısı çıkacak onda da. Sizin yapabileceğiniz şey çok sınırlı. Ama bence bir psikologa görünün destek alın. Çünlü hepimiz de yaşamadığımız hayatların aslında bir nevi kurbanıyız. Kendi anne babalarımızın yüklerinden hala kurtulamadık. Bakarsanız anne babalarımızın travmaları ile örtüşen çok benzer hikayelerimiz vardır. Ve onların travmalarını bizler de sırtlanmışızdır. Kanımızdaki de bizim travmalarımızı sırtlanacak. O yüzden işe önce kendimizi tedavi etmekle başlamamız lazım. Biraz uzun ama sonu kesinlikle çiçekli yol.
Bunun için birkaç kitap önerebilirim
Feride can, bilinçaltınızdan gelen ebeveyn
Pınar gogulan, mor.
Eşinize de size de gönül ferahlığı diliyorum rabbim sizlere evlat acısı tattırmasın bir daha.