Ilk doğum yaptım bir grup hurafe toplulugu geldi eve. Bu karabasan tarzı hikayeler başladı anlatmaya. Yani anlatıp anlatıp ay senin yanında konusmamak lazım diyorlar. Ben korkmuyorum diyorum dozunu arttırıyorlar:)))
En son o gece artık dinlediklerimden kabus gördüm.
Diğer hurafeler zaten hastaneden geldim doktorlar dedi eve gider gitmez yıkan kötü kokuyu bebek reddeder. Duşa giricem yok ikindi geçti. Çocuğu gelir gelmez yıkayalım yok saati geçti..çocuğun çamaşırlarını yikadim yok aksam ezanindan sonra dışarı asma. Sarılık oldu tulbent ort. Kurdela koy cama as. Bebegi aldım gezmeye gittim. Vay 40 ı çıkmadı. Yeter be dedim artık. Yemin ederim lohusa swndromu diye birşeyde yok. Bu millet sokuyor.
Sezeryan oldum eve geldim bu konuşmalardan öyle bezdim ki. Girdim mutfağa yemek yapmaya. Ay dediler sen otur, yat dinlen. Dedim ben iyiyim hicbirseyim yok. Halbuki yatmak isteyecek derecede acım var. Dediler bu yemek yapacak kadar olmuş artık bize gerek yok. Oh dedim şükür gittiler.
Bu sefer corona var kimsede gelip gitmez. Rahatım diyorum bu sefer. Bu sefer annem dahi olsa hurafe anlatanın yüzüne telefonu kapatıcam. Gerçekten gerçeğini bildiğim saçmalıkları bilir kişi gibi anlatirlarken bana ruhum daralıyor. O anda ışte bana karabasan basıyor.