Bende öyleyim.O kadar çok korkum varki ya yine öyle olursa,ya bebeğime iyi bakamazsam.Ama çok karışık bir durumdayım.Bu bebeği çok istedim.Simdi karmakarışık bir haldeyim.Karnimdaki bebeği sevemiyorum.Kaybettigim bebeğimi göremedim men.Onu başka şehirde bir hastaneye götürdüler.4 gün yaşadı.Ama benden uzakta.Neler yaşadı,ne acılar çekti bilmiyorum.Anne gibi yanında olamadım.Belkide korktu ama ben yanında değildim.Esim ölüsünü görmeme izin vermedi aklından bifaha hiç çıkmaz diye.Simdi karnımdaki çocuğu sevemiyorum ona haksızlık olur diye.Bilmiyorum ama iyi diyilim.Ozur dilerim bunları söylediğim için.Ama belki anlarsin beni