Kayınvalidem ve 45 yaşında bekar kaynım 1 aydır bendeler. Neymiş yardıma gelmişler erkenden ve ben hergün arayıp çağırmışım (tövbe) ne yardımı temizlik yapmayı geçtim yediklerini içtiklerini atıyorlar. Kendi annem geliyor arkalarını topluyor üstüne birde annecim rahat edemiyor bende. Hergün kasılıyorum artık kızım doğsun diye yalvarıyorum ki doğsun 1 ay daha kalsınlar da gitsinler diye. Bebeğim için planlar yapıyorlar. Kendimi sanki taşıyıcı anne gibi hissediyorum. Kendime d ğild onlara doğuruyorum gibi. Kocam kovacak neredeyse ama evden yine anne diyip ben susturuyorum