Kızlar merhaba,
1 ay önce ablam kanser hastası olduğu için evime getirip 10 gün baktım. Bu arada ablamda korkunca bir kaşıntı vardı. Ona bunun ne olduğunu bulaşıcı olup olmadığını sordum. İlaçlardan olduğunu söyledi dedi doktor. Eşi ona öyle söylemiş. Aslında uyuz mu acaba diye düşünüp eşinden yada çocuklarda kaşıntı yok değil mi dedim yok dedi. Son 10 günüm sezeryan olacağım. Ellerimde kaşıntı başladı ve cildiyeye gittim. Uyuz bulaşmış dedi. Ablamı arayıp vucudun un fotoğrafını istedim. Doktor baktı ve uyuz dedi. Üstelik 4 aydır uyuzmuş. Sonra ablama da ilaç aldım götürdüm. Öğrendim ki meğer ailede herkes kaşınıyormuş. Eşi zaten uyuzmuş. Çok sinirlendim. O kadar kötüyüm ki. 36+6 haftalık hamileyim. Bir yandan evi temizleyip dezenfekte etmeye çalışıyorum bir yandan uyuzu atlatmaya çalışıyorum. Ağrılarım başladı. Ablama o kadar kızgınım ki. Keşke herkes biraz daha düşünceli olsa. Bir söz duymuştum. Sevgi doğru düşünme biçimidir diye. Ne kadar doğruymuş. Bazen hayat gerçekten insanı acımasızlığa zorluyor. Ben artık güvenip ablamı evime de getiremem. Keşke bu noktalara getirmesek kimseyi. Bugun tedavi de 2. Günüm.
