Ben 9 veririm,1.Benim acı eşiğin düşük ve çocukluk travması diyelim iğneden bile korkan biriyim,2.ani sezeryana alındım pskolojik olarak hazır değildim bu beni çok yıprattı 3.Çok nazlı bi insanım pireyi deve yapan bi yapım var ...
Canım şimdi bu kisiden kişye değişir ben normal doğum hayali kurdum basından beri kendimi öyle şartlarım günün geçti suyum azaldi suni sancıyla doğum yapma hayali kurdum nasıl bi hayalse:) sonra suni de ise yaramadı ne sancı ne açılma hiç bisey olmadı bende eşimde hiç istekli değildi normal yapmama çok korkuyodu dayanan diye oda çok ısrar etti bi anda ameliyathanede buldum kendimi sürekli ağladım epidural uygulanırken bile hickira hickira agliyodum sürekli ağladım doktor kızdı bana artık bisey hissetmiyosun nazlanma artık birazdan cikarcam dedi ve çıkardı bu sefer mutluluktan ağladım, odama geçtim o ilk kalkış beni benden aldı zaten oldum olası gaz sorunu olan biriydim gaz cikarmak için bu kadar uğraşacağım ağlayıp zirlayacagim aklıma gelmezdi benle gelen 2 kadın normal doğum yapmıştı ve oda oda dolaşıp magnet dagitiyodu bense daha doğrulup bebeğimi emziremiyodum onları gördükçe daha çok kendi halime üzülüp ağladım e haliyle bu kadar kendi kendime herşeyi dert edince iyileşme sürecim çok uzadı bide nazlı bi yapım olduğu için herşeye ah uh diyodum ,velhasıl hepsi unutuluyor unutulmasa şimdi 2.ye gebe olmazdım , şansın sezeryan olacağını bilmek kendini pskolojik olarak hazırlamak için bol bol zamanın var ,herkesin doğum hikayesi farklıdır benim ki böyle berbatti ama tamamen benim pskolojik yapımdan kaynaklandı kendim ettim kendim buldum da denebilir