Bütün hamile anneler öncelikle merhaba.19 yaşındayım. 21ocakta evlendim ve evlenir evlenmez isteyerek hamile kaldim. 4haftalikken içime hamile olduğum hissi doğdu ve doktora gittim. İlk başta kese görünmedi doktor kan tahlili istedi. Bir gün sonra gittigimde kan tahlilimde hamile olduğumu ogrendim bu benim ve eşim için mükemmel bir duyguydu. Bana kese için 2hafta sonra gelmemi söyledi iki hafta sonra gittiğimde kalp atışını ve kesesini gördüğümde ilk annelik duygusunun böyle birşey olduğunu anladim.sonra yavaş yavaş testler yapılmaya baslandi. İlk tüm test sonucumda toxloplazma enfeksiyonu tanısı konuldu beni hemen en yakın araştırma Hastanesi'ne gönderdiler . Daha 11 haftalık iken bebeğimin ölü doğacağını özürlü olacağını beyninde hasar olacağını düşük yapabileceğimi aklınıza gelebilecek bütün kötü şeyleri söylediler. Bebegi aldirabilecegimi soylediler ama ben ne olursa olsun Allah'tan gelen birşeye itirazım olmadı ne olursa olsun o benim bebeğim dedim. Tabiki ne kadar kabullensemde içimde hep bir can sıkıntısı oldu. Her annede olur bu. Bana 20.haftada eğer enfeksiyon bebeğe geçmişse belli olur dediler tabi ben o arada 5-6doktora daha gittim hepsi bebeğimi almayı teklif etti. Tabiki ben hepsine olumsuz yanıt verdim. 22.haftada ayrıntıli ultrasonda bebeğinde hiç bir kötülük çıkmamasına rağmen doktorlar gene olumsuz konusuyordu. Tabi artık doktora daha az gitmeye başladım. 29.haftada doktora gittiğimde bana bebeğin vücudunun 29 haftalık ama başının 27haftalik olduğunu söyledi ve beni yeniden araştırma hastanesine gönderdi. Ama ben oraya gitmedim ve başka bir doktora daha göründüm. O ise bir hafta gerilik olduğunu bunun problem olmadığını söyledi. Artık doktorlara ne inancım kalmıştı ne başka birşey. Her doktora gitmem beni psikolojik olarak baya kötü etkiliyordu. O haftalarda bebek adı bile duymak istemiyordum. Eşim sürekli bana destek oluyordu ve yeniden ayağa kalkiyorduk. Ondan sonra doktora 3haftada bir gitmeye başladım her seferinde yine aynı seylerdi soyledikleri. 36.haftaya geldigimizde doktor bebeğin gelişiminin durmuş olduğunu 1hafta bekleyip sezeryana alacağını söylemişti. Bebegim 2700 Gr di ve başı 3hafta kucuktu. 40.haftaya kadar 10defa sezeryanla kararı alındı ve geri doktorlar vazgeçtiler sebebi ise enfeksiyonu söylediğim anda hepsi geri çekiliyordu. Bebeğimin surekli kalp atislari yavaşlamaya başlamıştı. Ama doktorlar iki serum verip eve gönderiyordu.18 Ekim perşembe günü sabahtan 30dk da bir sancılarım gelmeye basladi. Sonra doktora kontrole gittim. 15fk da bir geliyordu. Doktor sancılarım siklasinca gel dedi bu normal dedi. Eve geldim uyudum uyandım saat 6 sıralarında sancılar 5-6 dj da bir gelmeye başladı. Adet sancisinin bir tık ustuydu ağrılar. Hastaneye gittim. Açılma hiç yoktu ama doğum sancılarım başladığı için beni doğumhane ye aldılar git gidesancilarim dahada artmaya basladi. Sabaha kadar öldüm öldüm dirildim sabah açıklık sadece 1cm di. Beni akşama kadar yukarıya servise gönderdiler. Sancılarım 100 lere dayanıyordu. Doğum sancılarım beni öldürüyordu. Ama doktorlar gene umursamadi. Akşam saat 6gibi beni doğumhane ye indirdiler nts falan bağlandı ben artık yerimde duramiyordum sancilardan doktora beni sezaryana al artık dedim ben alamam dedi.annem geldiğinde bana benim nazlandigimi bunların enfeksiyon sancısı olduğunu söyledi. 2gundur doğum sancısı olan sancı enfeksiyonu duyunca o sancı oldu. Eşimi hemen aradım ve gelsi beni buradan çıkart dedim o da benim çektiğimi görünce hemen çıkışı istedik doktora kalsa sabah a çıkartacak bey iş illa gece kalmam gerekirmis. Bende olumubile göze alıyorum imzalayarak çıkışımi yaptim. Hemen özel bir hastaneye sezeyan için gittik. 2gundur ne yemek ne su hiçbir şey verilmiyor sancisindan dolayı 5dk uyuyamıyorum. Artık bitmiş durumdayım. Özelde ki doktor bebeğin çok iyi bir pozisyonda sancıların da var normal doğum yapabilirsin ben seni bilinçli sezeryana alamam dedi istiyorsan normeldogum yapalım dediler. Bizde sabaha geliriz dedik. Eve geldik ama ben bir iş durumdayım hem bedenen hem ruhen eşim sağolsun sürekli moral destek verdi. Eve gelince duş falan aldım birşeyler yemeye çalıştım ama doğum sancıları varken insan birşey yiyemiyor her 5dk da belden gelen sancılarım vardı eşim saolasağ her geldiğinde beline masaj yapıp beni sakinleştirmeye calisiyordu. Gece 3gibi dayanamayacak hale gelince artık gidelim dedim hemen annem kuzenim eşim babam kalkıp hastaneye gittik yatisim yapıldı 3cm açıklığım olmuştu. Oradaki ebe sabaha gelseydin 5-6 cnm olurdu prenses doğum yaptırirdik dedi zaten ondan sonra saatler hızla geçmeye başladı sabah doktor gelene kadar eşim kuzenim annem her sancimda masaj yapıyor elimi tutuyor nefes almamı söylüyorlardı. Sabah 9gibi doktor geldiğinde durumunu kontrol ettiler 5cm açıklık vardı doktor hemen suyumu patlattı rahimin hızlı acilmasi için ilaçlar taktı seruma ve her dakika benimle ilgileniyorlar di.ebelere doğum ne zaman olur dediğimde 12de olur dediler sadece 3saatim kalmisti ama ben 3gubdur uykusuz aç susuz sadece bir an önce bebeğim doğsun ve rahatlamak istiyordum. Saat 10 dan sonra 7cm açıklık oldu ve sancılarım dahada şiddetlendi. Suni sancı verxilmed sadece kendi sancim arttı.saat 12:15 gibi bir okunma isteği olunca yanımda bekleyen hemşire hemen baktı ve bebek geliyor dedi hemen beni aldilar doğumhaneye hemen başıma gelen ebeler hemsiler doktorum yapmam gerekeni söyledi sancim gelince okunmamış söylediler birkaç ikinmadan sonra hemşire bastirayim mi dedi doktor onayladı bana yapmam gerekeni söyledi. Sancim gelince okunmaya başladım o sırada hemşire bastırınca bebeğin başı çıktı. Doktor durmamış ve nefes almamı söyledi durdum ve başımı kaldirbaşımı kaldirbebegime baktım. O an o kadar muhteşemdir ki hemen kordonunu kesip kucağıma verdiler ya tüm sancılarım bitmişti.bebegi hemen temizlemek için dışarıya goturduler. Doktor yavaş yavaş beni temizledi ve dikisimi attı canım açimasin diye o kadar çok cabaladi ki anlatamam 5-10dk sonra benide çıkarttılar ben küçücük bir bebek beklerken 3400kg ydi bebeğim 53 cm doğdu. Herşeyi sağlam ve çok sağlıklı bir bebek .tüm kontrolleri yapildu.
Demek istediğim şu anneler 2gunluk bebeğimle mutlu mesut yaşıyorum hamilelikte yaşadığım onca sıkıntı stres boşa oldu . Siz siz olun ne olursa olsun Allah'tan umidinizi kesmeyin. Başına gelen onca şeye rağmen sadece dua ettim ve Allah'tan hayırlısını istedim. Ne olursa olsun doktorların dediklerini umursamayin ve herşeyi Allah'a bırakın . Sadece başımdan geçenleri anlatmak istedim. Umarım hepiniz bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alirsiniz...