Çok geçmiş olsun, sizi çok iyi anlıyorum. Kişilik olarak depresif bir insanım. Hamilelikten önce de distimi (kronik depresyon) tanısı konulmustu. İlaç kullanıyordum. Gebeliğimi öğrenir öğrenmez bıraktım. Ben de çok zorlanıyorum. Bebeğim kücük olduğu için ilaç kullanamıyorum şu aşamada. Yataktan çıkasım gelmiyor, ev işi hak getire. Evi b*k götürüyor resmen. Üstelik memurum ve her gün işe gitmek zorundayım. Bireysel terapiye devam ediyorum. İmkanınız varsa tavsiye ederim. Bazen kriz geliyor. O zamanlar imkanım varsa uyumaya çalışıyorum, ya da ilgimi başka noktalara çekmeye çalışıyorum. İşte parka gitmek, resim yapmak gibi. Ve kendimi şöyle teselli ediyorum "geçecek, bu zamana kadar hepsi geçti". Dediğim gibi zor süreç, sizi anlıyorum ama geçici.