Ah canım ya senınkı nekı ben ilk hamılelıgımde neler yasadım, uykusuzluk beni mahvetmıstı, mutsuz ve sureklı kavga halindeydım aglıyordum hep, İlk aylarda degıl son aylarda oldu bu durum ve oyle bir zaman geldıkı gece camın onunden aldı eşim beni.. Hastaneye acıle gıttım gece yarısı ne yapılır dıye doktor bana baktı ben doktora, sana bırsey yapamam hamilesin dedı, o ara da bir temızlıkcının dikkatinı cektım ve doktora sunu dedı, benım esimde aynı seylerı yasafı bız hocaya goturduk dedı, doktorda dedıkı sıfası nerdeyse oraya gitsin, babam cok kızdı annem hocaya gıdıcez dıyınce esim ıstemedı ama bıldıgımız bırıne gıttık ailece tanıdıgımız bilgılı bır amcamız,bana birseyler yazdı bunu boynuna tak dedı cevşen tarzında, size su kadarını soylıyım boynuma o cevşenı takar takmaz rahatladım aglamam gectı, tabı psıkıyatrıye de gıttım cok dusuk bır dozda uyku ilacı falan yazdı..sımdı ıkıncıye hamıleyım cok korktum aynı seylerı tekrwr yasarım dıye 2 kere panik atak tarzında seyler yasadım nefessiz kaldım, ıcım sıkıldı, enkaz altında kalmıs gıbı hissettim, bol bol kuran okudum ve namaza basladım. Şimdi sezeryan olunca içim sıkılır mı dıye ameliyat masasında dıye korkuyorum ama doktoruma soylıyıcem rahatlatacak bırseyler vermesi ıcın..