Kaynanam aynı zamanda yengem oluyor ve biz birlikte yaşıyoruz 3 sene olacak çok kötü günler geçirdim depresyona girdim istemiyordum ama onların evi olmadığı için eşim yüzüstü bırakamam diye kiyamadi rica etti ben yine de kabul etmedim ama oturmuş olduk zorda olsa. Her neyse kaynanam sürekli bana iş yaptırmaya çalışıyordu halbuki zaten bütün evin temizliği bulaşıği bendeydi kendi ekmek alıp geliyodu ölü gibi akşama kadar yatiyodu bana birşeyler emrediyodu daha ilk zamanlar çok içime attım utandım ayıp olmasın diye ama sonraki sene çok nadiren tersledim sen oturuyosun ne işin var sen yap gibi. İşte neyse onların bize bizim onlara faydamız oluyo maddi manevi anlamda ama uzakta oturan kaynimla eltim (ikiside öğretmen) daha değerli kaynanam için. Hep onları düşünüyor hep diğer eltime yazık zayıf iş yapmış yoruluyo nasıl yapıyorsa su bu ona aşırı değer veriyo. Neyse ben bunları da hep içime attım ama kaynanama karşı nefret hissediyorum sadece artık yine de saygı duyuyorum ama hiç bı zaman saygısızlık yapmadım. Ben hamileyim stresli 3 senenin sonunda şükürler olsun 3 aylık biraz riskliydi geçen haftaya kadar kanamam vardı. Her neyse bugün eltimler geldi yaz tatiline bana dedi ki aman küçük kızı kucağına alma birşey olur kendine dikkat et ayakta durma falan diye hep söylüyor kendisini seviyorum o da beni saygılıyız. Güldü işte biz gelmeden önce uyarmıştır seni kesin kaynanam kucağına bebeği alma sana zararı olur dikkat et diye çünkü bana her zaman tembih ediyodu onu yapma bunu yapma diye dedi. Allah'ım o kadar üzüldüm ki hiç birşey demedi çünkü bana hiç bir öneri tavsiye kızım kendine dikkat et söyle böyle yapma demedi ağladım biraz aşırı üzüldüm çünkü. Yani nankörlükten nefret ederim kaç senedir hizmet ediyorum hizmetçi gibi stresten bebek olmadı 2 sene hala birlikteyim de niye değerim yok ben anlamıyorum yaa aşırı üzülüyorum bu duruma niye böyle yani arkadaşlar inanın fenalık yapan kötü birisi de değilim gülerim konuşurum kendileri sessiz suratsız. Yani hem ona hizmetini yapıp hemde değer görmemek aşırı yıpratıyor hastaligima inanmıyor yüz vermiyor sonradan hastaydin o gün diyor. Ne yapmam lazım benim yani normalde Eylül gibi evleri ayiralim diye eşimi ikna etmiştim sonra bebeği öğrendik neyse dedim bebekte doğsun lohusalıkta burda çıksın hazır yemeğin olur senin perişan olmazsın dedim böyle bı karar aldık. Aksine kayınbabamla bekar görümcemde var çok yardım ederler severler beni onlarla aram çok iyi Allah razı olsun. İşte yani içimi dökmek istedim ağlayarak yazdım bunları. Değersizlik çok kötü birşey....
