İftiracı, aklından bile geçirmediğim şeylerle itham eden bir kayınvalidem var iftira attı neyse sonra görüşmeme kararı aldım eşimde razı olmayarak kabul etti hamileyim şimdi 2 gün önce bu süreçte pek iletişim halinde olmayı istemememe ragmen kapıma geldi ne yazık ki duştaydım çıktığımda çoktan çocuklarını aramış eşim de dahil ben kapıya geliyorum gelin kapımı açmıyor şeklinde hezeyanda bulunmuş bugün namaz kılarken aramış sonra eşim yazdı annem bana yazdı aramış açmamışsjn diye,doğrusunu söylemek gerekirse asla görüşmek istemememe ragmen bunları bilinçli yapmadım kadın da şu bilinç var özür dilemez ben sana adım attım sende adım atacaksın iyi de yaşadıklarım hamileyim ve yaşayacaklarımın korkusu ne olacak eşime gelince dur dese bile durmayacak bir anneye sahip lakin durumuma hiç üzülmüyor her ağladığımda yine ne oldu diyor asla ailesine laf söyletmiyor iftiraları duyup annesi zan altında kalır diye saklıyor bana söylemiyor sonumuz yok biliyorum ama hamileliği ve doğumu baba evinde geçirmek istemiyorum çaresiz duvarlara bakıyorum şu an çok yoruldum bir ailenin içinde el olmak acılarının hükümsüz olması değersiz olmak ne zormuş
