Merhaba :) biliyosunuz ki hamileliğin başından itibaren bizde çok şey değişirh. hormonlarımız; duygularımızı, vücudumuzu, düşüncelerimizi.. düşünün ki burun içindeki mukoza yapısının dahi değiştiği bı dönemdeyiz. İnişli çıkışlı duygularımız oluyo, bebeğimize karşı gelecek kaygıları kendimizi yetersiz hissetmek ve ya bazen aşırı mutlu hissetmek gibi çok karmaşık bı zamandayiz. Peki bu dönemden sadce biz mi etkileniyoruz ? Eşlerimizin ne kadar etkilendiğini hatta etkilenip etkilenmediğini düşünmüyorz bile. Onlar da çoğu belli etmese dahi karmaşık bı döneme giriyo. Bizi anneliğe hazırlayan hormonlarımız bulunuyo ama onlarda böyle bı mekanizma yok, sadce tatmadiklari bişeyi hayal etmeye çalışıyolar. Bu bazen onlarda korkuya sebep olur. Ne yapacağıni bilemez, hayatım tamamen değişecek, iyi mi olacak kötü mü.. diye düşünüp dururlar. Çoğu baba adayında ilişkiye girerken bebeğe zarar verme kaygısı olur, çoğu söylemese bile bebeği anne karnındayken böyle bişey yapmaktan utanç duyar ve kendini geri çeker. Unutmayın dediğim gibi onlar da bizim kadar etkileniyo bu süreçten ve onları bu bilinmezlikten biz kurtarabiliriz. Her döneme dahil etmeye çalışın, bebeğinizle ilgili kendi vücudunuzla ilgili bilgi verin. Siz ne kadar rahat davranırsaniz eşinizin psikolojisi de o kadar çabuk düzelir.
Depresyona giriyorm diye düşünmeyin, bu anlattıklarınızi yaşayan o kadar çift var ki, bu dönemde oluyo.
Mesela ben aldığım kilolar yüzünden çöküntüye uğradım, sürekli beni beğenmiyosun diyodum. Bu geçici bı süreç doğumdan sonra hepsi gidicek diye beni o teselli ederdi ben buna rağmen acaba begenmiyo mu diyodum. Değişimi kabul etmek zor oluyo bazen, ne zaman ki kabul edip kendimle barıştım herşey daha mutlu olmaya başladı. Yani bunlar olabilir, lütfen üzmeyin kendinizi. Çok çok çok geçici bı süreç.
Size ve bebeğinize sağlık diliyorum. :)
