Hamileliğin ilk dönemleri duygusal olarak çok gelgitli bı dönem. Zaman zaman aşırı karamsar zaman zaman çok mutlu, genelde kaygılı ve depresif olabilir. Bu çok çok normal, bebeğe karşı olumsuz şeyler düşünmek bazı insanlar tarafından çok büyük tepkiler alıyo ama kimse kimsenin yaşadığı hayatı ve duygu durumunu bilemez, bu da normal karşılanabilir. Hormonların etkisine alışınca bu haller geçer, tek yaşayan siz degilsinuz yani o konuda içiniz rahat olsun, tekrar söylüyorum bu geçici bı durum.
Ama eşiniz konusuna gelince buna yorum yapamam, şimdi gelip madem memnun değildin adamdan çocuk yapmasaydin diye de olur 
bizlerde zaman zaman evlilikte sorunlar yaşıyoruz ama babasinin günahını bebeğimiz beden ödesin ki dimi?
Allah dünyaya bı kulunu gönderiyo, onun yaşayabilmesi için büyümesi gerek. Ve onlari bize, kadınlara emanet ediyo. Allah, sadce bir ismini yeryüzünde canlıya bahşetmiş "RAHÎM" onu da biz kadınlara nasip etmiş. En sevdiği meleklerini rahmimizde büyütebilelim diye
Ne güzel bişeydir bu, nasıl bı mucize.. bir insanoğluna (kim olduğu fark etmez) kızıp da bebeğimizi etkilememize değer mi ki ?
Allah bağışlasın, sağlıklı hayırlı evlat etsin 
