Ben ablamın 3 dogumunda da yanındaydım, ölecek gibi bagırıyordu aglyodu sancıdan ben ölücem diyodu acıdan bende onla beraber alıyordum ablama bişey olacak diye bilmiyorum cunku acısını , ama sancıdanmış bütün ndedikleri, hatta ben aglarken dogumu duyunca o anki duygu geçişiyle bayılmıştım sevncten , o kadar olaylıydı yani, ama her dogumdan sonra gülerek geliyordu odaya, şmdi ben hamileyim ilk gebeligim ,diyorum ki demekki bi noktaya kadar çekiyoruz sonra geciyor, evet korku var ama ümitsizlik yok inşallah, acılar yerini mutluluga bırakacak deyip o gun sancıyı çekeceğiz , yeterki sağ salim kucagımıza alalım bebeklerimizi huzurla evimze gidelim, şmdi ablama anlatıyorum yok ya o kadar bagırmamışımdır diyor, yani bizde unuturuz zamanla inşallah:)