Canım ben hiç ilaç kullanmadım. Bi ara kendimi maneviyata verdim. Namaz kıldım kur-an okudum vs.. o esnada bana şu fikir ağır basmaya başladı : hastaysam da hastayim, vaktim gelince herkes gibi elbette ben de ölücem, kötü birşey de yaşamam gerekiyorsa onu da yasiycam diye düşünmeye başladım. Sonra kabullenme evresinde bana bi sakinlik gelmeye başladı. Ama hala daha maneviyatım düşünce sanki o panik halleri hafif hafif kendini hissettirmeye başlıyor gibi oluyor. Yani canım anlayacağın o hastalık bana hayır oldu. Inşallah Sen de en kısa zamanda kurtulusun . O haller bana gelince korkudan gözlerim yuvasindan çıkacak gibi büyüyordu. Kalp atislarim desen ayrı bi dünya.. Yani yaşamayan asla bilemez. Benim şifam Allaha yönelmek oldu, inşallah sen de tez zamanda rahatlarsin.