Canim cok gecmis olsun ama sen annesin. Simdiden pes etme. Umidini kesme. O sana tutundukca sen de gucleneceksin. Lutfen bebegin icin yilma, ondan vazgecme annesi o sana muhtac. Ben sana kendi surecimi anlatayim. Ilk gebeligimde hic bi sorun yasamadan aniden suyumun gelmesi ile kaybettim bebegimi. Oyle bi baglanmisimki oldum sandim. 4 ay sonra hamile kaldim. Sevinemedim bile. Hep aklimda diger bebegim vardi. Ogrendim ertesi gun kanamalarim.basladi. 5. Haftadan 12. Haftaya kadar hep kanama lekelenme. Pihti bile geldi. Oh bitti dedim ama hic rahatlayamadim. Sonra 20. Haftamda hop rahim agzi yetmezligi. Hunilesme baslamis rahim agzim kisalmis. Erken dogum tehlikesi. Serklaj oldum (rahim agzini dikme islemi) bebegimi kaybetme korkusu bi yandan, o an yasadigim stres travmalar bi yandan. Sonra ufak ufak hareketlerini hissetmeye basladim. Ben burdayim anne diyor bana. Cok pes edicem artik dedigim oldu. Esime uzulme bizim de kaderimiz buymus dedim. Cok yiprandim cok uzuldum. Evde yatiyorum 6 haftadir. Ise gidemiyorum. Doguma kadar da boyle gecircem. Ama hep diyorumki o iyi olsun. Ben dayanirim. Bebekler cok guclu. Sen yeterki inan, bebegin seninle duracak. Allah hicbirimizin emegini bosa cikarmasin insallah. Erken dogum riskim var. Patlamaya hazir bir bomba gibi su an. Ne zaman ne olur bilinmiyor. Ben sadece gecirdigimiz her gun icin sukrediyorum. En azindan dogarsa yasama sansi artiyor diye. Kimsenin derdi kimseninkinden ustun degildir. Herkes yasadigini biliyor. Ama sabret. Guclu dur. Sevgiler