İlk hamileliğimde bende aynı şekilde eşimin kokusundan tiksiniyordum ama ona bunu söyleyemiyordum kırılır, üzülür diye... Sürekli yanından uzaklaşıyordum, konuşurken
yüzüne bakmıyordum buda eşimin dikkatini çekmiş... Halk arasında hani derler kime bakarsan çocuk ona benzer diye benim eşimde böyle bir şeye kapılmış... Bir gün eşim bana dedi ki ' sen benim yüzüme bakmıyorsun benden kaçıyorsun çocuğumuz bana benzemesin diye' inanın gülsem mi, ağlasam mı ne yapacağımı şaşırdım demek eşim bunu dert etmiş oturdum saatlerce güldüm... sonra karşıma aldım ve ona dedim ki bu çocuk ikimizin ya sana benzeyecek ya bana sana benzemesini istemesem seninle neden evlendim o zaman ve durumu anlattım... hamilelikte hormonlardan dolayı kokulara hassas olduğumu en çokta onun kokusundan etkilendiğimi ve üzülmemesi için ona söylemediğimi anlattım ve sağolsun kocam ondan sonra çok anlayışlı davrandı... bence sende güzel dille kırmadan anlatabilirsin durumu