Tam tersi haddinden fazla düşünüyor beni çok geriyor. Doğum sancın başlayınca benim elim ayağım boşalır araba bile kullanamam ambulans çağıralım diyor, normal doğumdan çok korkuyor yapamazsın dayanamazsın aneztezi iste diyor, anneme kaynanama aşırı kızıyor gelip yanımda duracaklarmış ya başıma bişey gelirseymiş, ya sancıdan kitlenip kalırsam kimseyi arayamazsam mış vs vs. Sürekli bi tedirgin... Ama psikolojik olarak rahatlatmak için mesela dışarı çıkıp beraber gezelim diyorum son gunlerimiz bebek doğmadan hem bana moral olsun diyorum. Boşver bebek doğunca gezeriz diyor. Önemli olan doğumdan önce diyorum moral depolamak istiyorum diyorum oralı olmuyor. Doğum sanki sadcee bedenen olan bişey, psikolojimde moralim de yuksek olmalı bunun farkına varamıyor.