Bebeğim makat geliş olduğu için 39. Haftaya sezeryan planlanmıştı. Sezeryan tarihinden önceki son kontrolünde yani amileyats 1 hafta kala sancım olduğu için doktorum takip amaçlı hastaneye yatırdı. 4 gün sürekli sancılardan dolayı doğuma hazırlanıyordum sonradan sancım azalıyordu ve bebeğim küçük diye doğum erteleniyordu. Sürekli muayene ediliyordum alttan . Saatlerce aç kalıyordum artık çok yıpranmıştım. Ama şükürki hastanede çok iyi insanlarla denk geldim hasta bakıcısındsn ebesine hemşiresine doktoruna kadar hepsi çok iyi ve ilgiliydi. Bursa şehir Hastanesi'nde doğum yaptım bu arada. Artık 4. Gün sancım var diye tekrar doğum katına alındım şükür ki o günkü doktorum doğum için karar verdi. Anne olmak gerçekten kolay değil bu doğumdan başlıyormuş ben çok küçümsemişim benim canım acımaz ben korkmam dedim hep ama hayatım boyunca kendimi en güçsüz hissettiğim an bu doğum hikayemdir. Ameliyathanede herkes benimle konuştu kafamı dağıtmak için çok tatlı insanlardı hepsi onlarda öyle olmasa napsrdım bilmiyorum. Ama bebeğiniz gerçekten acınızı alıyor bu sihir gibi emzirmek için bile kucağıma aldığımda ağrım geçiyor bırakınca yine ağrıyor :) ama bebeğim karnımda sıkıştığı için çok gelişememiş ve kafası çok sıkışmış ne yazıkki buna çok üzülüyorum. Düzelir diyorlar bakalım. Bugün doğum yapalı iki gün oldu gayet iyiyiz şükür. Bebek isteyen ve bunu hakeden bütün herkesin bu duyguyu yaşamasını dilerim :)