Benim de komşularım ben hamile kalana ve sıkıntıya düşene kadar bi an olsun yanımdan ayrılmayan işim olunca işimi dahi yapmama izin vermeyen insanlardı. Daha doğrusu bi komşum öyle. Hani artık görüşmek istemezdim durmadan ya sen gel ya ben geleyim. Can sıkıntısından yanımdan ayrılmak istemyen biriydi, onun haricinde bana çocuklarını bırakırdı işi düşünce. Azıcık bi hasta olsun benden yemek isterdi, bazen keyfi bile isterdi yapmaya üşenirdi, senin çorban çok güzel oluyor, bi tencere yapıp indirir misin bana falan derdi, hepsini seve seve yaptım sonuçta komşumdur. Hamile kaldım ve sıkıntılarım başladı, aclıktan yemek yıyemediğim sürekli kustuğum gunlerim oldu. Bi gun bile aramadı. Sonra bi gun yazdı. Hiç gözükmüyorsun dedi. Dedim ben çok kötüyüm ayağa kalkamıyorum sürekli kusuyorum, yemek yapamıyorum. Öyle bi konuştuk onun üzerinden de yıne nerden baksan bir bucuk ay gecti bir gun dahi yıne ne aradı ne sordu. Valla canım tam yarama bastın. Şimdi hiç yorum yapmadan soruyorum sence böyle bi insanla komşuluk yapılır mı