Kızlar merhaba, 3 ay sonra ilk defa yazıyorum.
Birazdan okuyacaklarınız biraz uzun olsa da doğumun nasıl çok güzel bir anıya dönüştüğünün hikayesidir.
39+4te doğum yaptım. Kontrollerim günlüğe dönmüştü. Pazartesi doktordan çıkıp avmde gezdim ve özellikle merdiven inip çıktım. Gecesinde sancılarım başladı. Önce 15-20 dk aralıklarla başladı sabaha karşı 5 dkya kadar indi. Bana sorsanız doğum sancısı değildi çünkü sanki regl olacakmışım gibi hafifti. Öyle sırtımda belimde de ağrı olmadı. Sabah kahvaltıda 2 dkya düşünce doktorumu aradım hemen muayeneye gel dedi. Gittiğimde 3 cm açılmam vardı hemen hastaneye yatıyoruz dedi. Benimle doktorumun hemşiresi dışında hastanenin 2 tane hemşiresi ilgilendi. Ben onları odaya geldiklerinde güler yüzle karşıladım onlar da beni sanki arkadaşlarıymışım gibi sahiplendiler. Etrafımda çok fazla sancı çekerken kocasına, hemşireye küfür etti kötü davrandı bağırdı gibi şeyler duydum. Bu yüzden sancı çekerken bile güler yüzlü olmaya çalıştım. Açılmam yeterli değildi suni sancıyla desteklendi. Hemşireler de acımı hafifletmek için ellerinden geleni yaptılar. Sancı çekerken de ıkınırken de bağırmadım çığlık atmadım. Kendimi yormamak için ( o enerji doğumda çok lazım oluyor) sadece nefesimi doğru kullanmaya çalıştım. 12de gittiğim hastanede 16.40ta doğumhaneye alındım. Doktorumu dinledim ve ilk ıkınmamda bebeğimi doğurdum. 16.50 bebeğimin doğum saati. Birkaç dikişim vardı ama bebeğim kucağımdayken umrumda bile olmadı hissetmedim.
Benim pozitif hikeyemin sırrı hemşirelerle kurduğum güzel iletişim ve doktorumu iyi dinlememdi.
Umarım sizin de doğumunuz en az benimki kadar güzel geçer.