İlk kürtajda ne kese vardı ne bebek, üzüldüm ama yine de "olan oldu artık, önümüze bakacağız" modundaydım.
Kürtajdan 2 ay sonra da hamile kaldım.
Kürtaj sonrası hamile kaldığım için sürekli psikolojik olarak "ne olacak, ne olacak" modundaydım. Bir ara kanamam oldu, başta korktum ama sonra alıştım. Bebeğin kalp atışını da duyduk. Dr. herşeyin yolunda olduğunu söylüyordu. Adet tarihim tam belli değildi (26 gün sürmüştü çünkü son adet). Tahmini adet tarihi ve tahmini hafta üzerinden normal olduğunu düşünüyordu ama benim içim tam rahat değildi. Gebelik testimin pozitif olmasına göre kafamdaki hafta hesabı daha farklıydı ve bebeğin gelişimi yavaş gibiydi. Sonra kalbi durdu ve 2. defa kürtaj oldum.
Bir yanım "sağlıklı değildi ve olması gereken buydu, tabi ki sağlıklı bebeği tercih ederim, 5 6 aylık olup ölmesindense ya da doğup da ölmesinden de en başından böyle olması daha iyi oldu" dese de; yine de önüme bakamıyorum. Geride kalbi bir zamanlar atan bir embriyo bırakmışken önüme bakamıyorum.
Tekrar bebek düşünüyorum çünkü 4.5 yaşında bir oğlum var. Artık kardeşi olması lazım. Zaman geçtikçe yaş farkı artıyor.
Sanırım bu sefer (tabi dr.un da onayıyla) 2 değil 3 ay beklerim. Çünkü psikolojik olarak darma dumanım.
Bu şekilde 2 ya da daha fazla kayıp yaşayıp hamile kalan var mı? Psikolojik olarak nasıl üstesinden gelinir, yardımcı olursanız çok sevinirim, teşekkürler.