Ben 12-13 yaşımda falan kapanmıştım. Ama ailemle falan alakasız. Hatta Allah biliyo dini düşünceyle de değil. Tamamen bi arkadaş kapalıydı ona özendim. Bide yakıştırdım kendime kapandım öyle. Kapalıydım ama makyaj falan yapardım rahat takılırdım yani. Ama bi gun bi kitap okudum emine şenllikoğlu bize nasıl kıydınız diye ni kitap. Sonra durdum düşündüm. Ya acılcam, ya da hakkını vererek kapanıcam, çünkü artık kapalılara daha kötü gözle bakar olmuştu herkes, kapalı ama makyaj yapıyo kapalı ama dar giyiniyor, kapalı ama şunu yapıyo bunu yapıyo. Öyle hakkını vermek daha doğru geldi. İlk uzun giyinmeye başladım sonra ferace giydim.ama bu süreçte aşırı dini kitaplar okudum. Tamamiyle kendimi dine vermiştim. Gözüm başka hiç bişey görmüyodu. Okulda çok başarılıydım ama, okulda gördüğüm pislikler, bide o zamanlar baş açılıyordu okulda o da ağır geliyordu okuldan aşırı soğumuştum. Hatta liseyi bırakıyorum ama annem oyle ağladı yalvardı ki ona kıyamadım çünkü takdirle gecen bi öğrenciydim yani... Sonra mezun oldum. Okumalarım, sohbete gitmeler falan baya arrtı kursa da başladım. Ve çarşafa girme kararı aldım. Arada nefsime ağırda gelse şimdi. Allah için elimde yapabildiğim tek şey o diyorum iyiki girmişim